کتاب تسخیر نان

The Conquest of Bread
رساله در دفاع علمی از اتوپیای آنارشیستی
کد کتاب : 17493
مترجم :
شابک : 978-6229932506
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 356
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1892
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 4
زودترین زمان ارسال : 5 اردیبهشت

معرفی کتاب تسخیر نان اثر پتر کروپوتکین

«پیترکروپوتکین» در کتاب «تسخیر نان» با انتقاد از تأثیرات فئودالیسم و سرمایه داری خاطرنشان می کند که هر دو سیستم حتی در مواقع فراوانی، فقر را تشدید کرده و امتیازات مربوط به خویش را ارتقا می دهند. وی با استناد به گرایش انسان به همکاری داوطلبانه و ایجاد اجتماعات آزاد، خودکفایی آنارشیک را پیشنهاد می کند و ملاحظات عملی تولید و توزیع را تشریح می کند. در این کتاب نویسنده نظریه های خود را با نمونه هایی از شورش های فرانسه در سال های 1789 ، 1848 و 1871 پشتیبانی می کند ، و استدلال وی جنبه هایی از انقلاب های قرن بیستم در روسیه ، آلمان و اسپانیا را پیش بینی می کند. در زمانه ای که بسیاری از اندیشمندان برای توجیه اهداف سرمایه داری و امپریالیستی خود از مفهوم جدید داروینی "بقای کامل" استفاده کردند ، کروپوتکین به الگوهای تاریخی بهترین موفقیت بشریت در شرایط همکاری اشاره کرد. گفتنی است که بعد از گذشت یک قرن ، تحلیل اقتصادی او تازه و مرتبط باقی مانده است.
علاوه بر این «تسخیر نان» ، گسترده ترین مطالعه پیتر کروپوتکین در مورد نیازهای انسان و طرح او از منطقی ترین و عادلانه ترین روش برای تأمین آنها است. این ترکیبی از تجزیه و تحلیل دقیق تاریخی و چشم انداز گسترده و مدینه فاضله ، راهنمای گام به گام انقلاب اجتماعی است: ابزار مشخص برای دستیابی به آن و جهانی که "نبوغ سازنده" بشریت قادر به ایجاد آن است.

کتاب تسخیر نان

پتر کروپوتکین
پتر آلکسیویچ کروپوتکین (۹ دسامبر ۱۸۴۲ – ۸ فوریه ۱۹۲۱)، جانورشناس، جغرافی‌دان، انقلابی، نویسنده، نظریه‌پرداز در رشته تکامل، اقتصاددان و فیلسوف آنارشسیت روس بود.شاهزاده پتر کروپوتکین در ۹ دسامبر ۱۸۴۲، در مسکو در یک خانواده اشرافی به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در سنت پترزبورگ ادامه داد و پس از آن به سیبری رفت و مشغول تحقیقات در مورد جغرافیا و مردم‌شناسی شد. او در طی این مطالعات جغرافیایی از منچوری تا بایکال را پیمود و آن مناطق را مطالعه نمود. بعد از بازگشت از سیبری مطالعات ...
قسمت هایی از کتاب تسخیر نان (لذت متن)
مبادلات روشنفکرانه میان روسیه و غرب در سده نوزدهم میلادی، بیشتر از غرب به سوی شرق بوده است. برای مثال، مارکسیسم روسی، تنها یکی از مجموعه گسترده نظام های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بود که از اروپای غربی وارد شد و خود را با تغییراتی چشمگیر که لازمه چنین فرآیندی است، با شرایط روسیه مطابق ساخت. اما یک استثنای قابل توجه که موجب تغییر توازن به اصطلاح ترازنامه اندیشه روسی شد، «آنارشیسم» بود. به یقین آنارشیسم هم ریشه هایی غربی، و به ویژه در آرای ویلیام گودوین و پی یر-ژوزف پرودون، داشت، اما به مدت نیم قرن، این تفکر بخش عمده حیات خود را، چه در مقام نظریه ای اجتماعی و چه در مقام جنبشی انقلابی، مدیون تلاش های دو متفکر روس بود: میخائیل باکونین و پیتر کروپتکین (هرچند که یک روس دیگر، لئو تالستوی، شکل دیگری از آنارشیسم مذهبی را بنیان نهاد). اما به هر روی، هم باکونین و هم کروپتکین سال های طولانی از عمرشان را به هیئت پناهندگانی در غرب گذراندند و در اروپای غربی بود که ایدئولوژی آنارشیستی خود را صورت بندی کردند. تعاملات مولفه های روسی و غربی، به ویژه درباره اندیشه کروپتکین، خصلتی پیچیده یافته بود، زیرا او، برخلاف باکونین، پیش از پناهندگی در غرب مشارکت فعالی در انقلاب روسیه داشت، سال های بیشتری را در اروپا گذراند و سرانجام در واپسین سال های عمر خود به روسیه بازگشت. بدین ترتیب، آنارشیسم کروپتکین فرآورده ای بود از یک عمر هم جوشی میان تجربیات روسی و اروپایی.