تعلیم و تربیت، شاخهای از معرفت است که با بهرهگیری از یافتههای روانشناسان و جامعهشناسان و دادههای فرهنگی، دینی و فلسفی، و با تکیه بر روشهای علم و فلسفه، ترکیبی متنوع و در تکاپوی انسجام را پدید میآورد. هر مکتب تربیتی بر باورهایی فرهنگی یا دینی و فلسفی تکیه میکند و از قضاوتهایی درباره موضوعات علمی تأثیر میپذیرد. از این رو، پژوهش در آرای تربیتی گذشتگان دامنهای گسترده دارد و وادیهای گوناگونی را در مینوردد. نگارندگان در شش بخش و نوزده فصل به آرای دانشمندان مسلمان در زمینه تعلیم و تربیت پرداخته و در پایان هر بخش، منابع آن بخش ارائه شده است.