تحریمهای اقتصادی که از ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۳ در مورد عراق برقرار شد، جامعترین و ویرانگرترین تحریمهایی بود که در طول تاریخ به نام سکانداری بینالمللی وضع شده است. این تحریمها به همراه بمبهایی که در سال ۱۹۹۱ بر عراق فرو ریخته شد زیرساختهای این کشور را تا مرز نابودی پیش برد و لطمهی شدیدی به شرایط اساسی لازم برای ادامهی حیات مردم این کشور زد. نویسندهی کتاب در اعلام جرم بیپرده بر ضد سیاست ایالات متحده نقش اصلی این کشور در شکلدادن به تحریمهایی را به بررسی میگذارد که هر چیزی از لولهی آب گرفته تا پودر رختشویی و واکسن کودکان را قابلاستفاده برای ساخت سلاح و بنابراین ورود آن به عراق را غیرمجاز قلمداد میکرد. دکتر جوی گوردن با دستمایه قراردادن اسناد داخلی سازمان ملل، صورتجلسات محرمانهی تشکیلشده در پشت درهای بسته و مصاحبه با دیپلماتهای خارجی و مقامهای امریکایی، تشریح میکند که چگونه ایالات متحده نهتنها جلوی ورود کالاهای بشردوستانهی حیاتی به عراق را گرفت بلکه تلاشهایی را که برای اصلاح نظام تحریمها بهعمل میآمد تضعیف کرد، بهطور یکجانبه به بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل بیاعتنایی کرد و آرای اعضای شورا امنیت را بازیچهی دست خود ساخت. سیاستهایی که ایالات متحده بهطور حسابشده در پیش گرفت در تمامی زمینههای سیاسی، حقوقی و اداری استمرار شرایط مصیبتبار عراق را تضمین میکرد.
جوی گوردن صاحب کرسی ایگناسیو الاکوریا، استاد اخلاق اجتماعی در دانشکده فلسفه دانشگاه لویولا-شیکاگو است. او آثار متعددی در زمینه تحریمهای اقتصادی، از جمله «جنگ نامرئی: ایالات متحده و تحریمهای عراق» (انتشارات دانشگاه هاروارد) منتشر کرده است.