روحانیت در جامعه ایران از نیروهای اجتماعی موثری است که علاوه بر تأثیرگذاری بر زیست جمعی و زندگی روزمره ایرانیان از خلال نظام هنجاری فقهی و اخلاقی در قریب به اتفاق تحولات و نقاط عطف ایران معاصر به ایفای نقش پرداخته است. از طرفی، در نتیجه تحولات دوران مدرن و توسعه ارزشهایی نظیر آزادی، برابری، فردیت و مشارکت در جوامع، هنجارهای درون جامعه نیز مشمول بازبینی و بازاندیشی میشوند. مواجهه نهاد روحانیت با تحولات ناشی از نوسازی را میتوان از خلال استمرار و گسست در شبکه هنجاری روحانیت و تقابل و تعامل آن با دیگر شبکههای هنجاری تکوین یافته در جامعه مورد مطالعه قرار داد. در کتاب حاضر، به عنوان نمود و عرصهای از این مواجهه نهاد روحانیت با نوسازی در هنجارهای ناظر بر تغییر جایگاه اجتماعی زنان تمرکز کرده و علاوه بر مطالعه تقابل و تعامل نظام هنجاری روحانیت با مسئله تغییر جایگاه اجتماعی زنان، به این پرسش پرداخته شده که علل و عوامل دست اندرکار مواجهه غالبا تقابلی روحانیت با تغییر جایگاه اجتماعی زنان در ایران معاصر چه بوده است؟ و آیا تحول در درون نهاد روحانیت در قالب برآمدن جریان اصلاح و نوگرایی حوزوی در آفرینش شبکه جدیدی از هنجارها که با مقتضیات نوسازی از جمله توسعه جایگاه اجتماعی زنان همسازتر باشد، موثر بوده است یا خیر؟