کتاب همیشه منتظر

تصویری را که روی بنر شهادتت بود، زده‌ام به دیوار. دو سه عکست هم در اتاق‌خواب من و بچه­‌هاست. چند تا از عکس‌هایت را هم چسبانده‌ام روی یخچال. همه­ زندگی­ام و یادگاری که از تو دارم، داخل ویترینی شیشه‌ای است که اسمش را گذاشته‌­ام «میز خاطرات»؛ شناسنامه، ساعت، انگشتری، کلاه، عینک، گوشی، کمربند، سربند یا زینب، پلاک، مهر، تسبیح، لباس­‌هایت، قدری از خاک محل شهادتت که برادر شهید زاده‌اکبر برایم آورده، و کاغذی که کد شهادتت روی آن نوشته شده است. ماکت ایستاده­ات را هم که لباس نظامی پوشیده­ای، گذاشته­‌ام کنار میز خاطرات.

هر کس می‌آید، با تعجب می‌پرسد: این­ها رو که می­بینی، بیشتر دل­تنگ محسن آقا نمی­شی؟!

نمی‌دانند که وقتی بی­صدا و پنهانی گریه می‌کنم، با همین عکس­‌ها حرف می‌زنم.