نافرمانی و قانونشکنی غیرمدنی (مخفیانه، فاقد مشروعیت، خشونتآمیز و توهینآمیز) در چه مواردی از لحاظ هنجاری قابل پذیرش است؟ دنبالکنندگان این نوع نافرمانی باید انتظار چه شرایطی را داشته باشند؟ آیا آسیبرساندن به اموال یا تخریب آنها با انگیزهٔ سیاسی را میتوان توجیه کرد؟ آیا نهادهای سیاسی میتوانند نافرمانی مدنی داشته باشند؟ نافرمانی دیجیتال شامل حملههای سایبری، درز اطلاعات دیجیتال و هک کردن وبگاهها در این میان چه نقشی دارد؟ ظهور ترامپ و اضمحلال دموکراسیهای لیبرال در پوپولیسم اقتدارگرا در برخی کشورها (مانند مجارستان، لهستان و ترکیه) ما را وادار میسازد به شکل جدیتر به این پرسشها و پرسشهای مرتبط بپردازیم. ویلیام شوئرمن (استاد علوم سیاسی و صاحب کرسی جیمز رودی در دانشگاه ایندیانا بلومینگتون) در این مجموعهمقالات تلاش کرده این مسائل را از نگاه فلسفی و با ذکر نمونههای انضمامی به بحث بگذارد.
ویلیام ای. شوئرمن (متولد ۱۹۶۵) فیلسوف آمریکایی و استاد علوم سیاسی جیمز اچ. رودی در دانشگاه ایندیانا بلومینگتون است. او به خاطر آثارش در زمینه نظریه سیاسی شناخته شده است.