کتاب سیاست نامه; کتاب سیاست نامه

کتاب سیاست نامه

Siyasatnama
(سیر الملوک)

کد کتاب : 20590
مترجم : هادی اکبر زاده
شابک : 978-9643348540
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 392
سال انتشار شمسی : 1399
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 21 خرداد
کتاب سیاست نامه;
سیاست نامه
Siyasatnama

کد کتاب : 18272
مترجم :
شابک : 978-9642133994
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 250
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1086
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 3
زودترین زمان ارسال : ---
کتاب سیاست نامه;
سیاست نامه
Siasat Nameh
به همراه شرح کامل دشواری ها

کد کتاب : 59041
مترجم : سمائه دلیر کوهی
شابک : 978-6003244863
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 298
سال انتشار شمسی : 1400
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : ---
کتاب سیاست نامه;
سیاست نامه
Siyasatnama

کد کتاب : 62414
مترجم :
شابک : 978-9643310622
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 320
سال انتشار شمسی : 1393
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب سیاست نامه اثر خواجه نظام الملک طوسی

کتاب "سیاست نامه" اثری است مشهور از "خواجه نظام الملک طوسی"، که به نام "سیر الموک" نیز شناخته می شود. همانطور که از عنوان کتاب بر می آید، این اثر در راه و رسم کشورداری، فرمانروایی و سیاست و اخلاق پادشاهی به نگارش در آمده و در زمره ی آثار برجسته ی به جا مانده از قرن پنجم هجری می باشد. "خواجه نظام الملک طوسی" کتاب "سیاست نامه" را با نثری ساده و عاری از تکلف به نگارش درآورده و این امر سبب شده تا خواننده بتواند راحت تر از محتوای ارزشمند آن بهره ببرد. فرمان نگارش "سیاست نامه" توسط "ملکشاه سلجوقی" به "خواجه نظام الملک طوسی" ابلاغ شد و اتمام آن در دوران پادشاهی "محمد بن ملکشاه" صورت گرفت. اثر از قطعات مختلفی تشکیل شده که از منابع متعدد گردآوری شده اند؛ برخی از این قطعات شامل احادیث، نقل قول از بزرگان و قرآن مجید و همچنین حکایت هایی است که پیرامون اخلاق و عملکرد وزیران و امیران وجود داشته و بخش های دیگر آن، شامل گفتار و نصایح شخص نویسنده است.
پند و اندرزهای موجود در کتاب "سیاست نامه" یا "سیر الملوک" از جنبه ای کاربردی و عملی برخوردار هستند و در کنار وعظ دینی، خواننده را با صحیح ترین شیوه های مملکت داری و حکومت آشنا می کنند. حکایت های کتاب به دو دسته ی کوتاه و بلند تقسیم بندی می شوند که حکایت های کوتاه آن در باب پادشاهان و وزیران غالبا زیر یک صفحه و حکایات بلند آن در اخلاق و احوال قهرمانان، بالغ بر ده صفحه را شامل می شوند. اثر پیش رو، نسخه ای از "سیاست نامه" به قلم "خواجه نظام الملک طوسی" است که ویرایش متن آن به وسیله ی "جعفر مدرس صادقی" صورت گرفته است.
خواجه نظام الملک طوسی
ابوعلی حسن بن علی بن اسحاق طوسی شناخته شده به خواجه نظام‌الملک طوسی (۲۸ مهر ۳۹۷ تا ۲۲ مهر ۴۷۱)(متولد سبزوار، کشته شده در بروجرد و دفن شده در اصفهان) وزیر نیرومند دو تن از شاهان دوره سلجوقیان در ایران بود.وی نیرومندترین وزیر در دودمان سلجوقی بود و سلجوقیان نیز در زمان وی به اوج نیرومندی رسیدند. او بیست و نه سال سیاست درونی و بیرونی را رقم می‌زد.
دسته بندی های کتاب سیاست نامه
سیاسی
تاریخی
ادبیات ایران
گردآوری و تلفیق
قرن 10 میلادی
ادبیات کهن
قسمت هایی از کتاب سیاست نامه (لذت متن)
بگوی که من مردی رویگر زاده ام و از پدر رویگری آموخته ام و خوردنین ( ۱۶۴) من نان جوین و ماهی و پیاز و تره بوده است. و این پادشاهی و گنج و خواسته از سر عیاری و شیر مردی به دست آورده ام نه از پدر به میراث دارم و نه از تو یافته ام. از پای ننشینم تا سر تو به مهدیه ( ۱۶۵) نفرستم و خاندان ترا بیران نکنم. یا آنچه گفتم بکنم و یا هم به سر نان جوین و ماهی و پیاز خوردن باز شوم. و اینک گنج ها را در باز کردم و لشکرها را بخواندم و بر اثر این قاصد و پیغام آمدم. » و قاصد خلیفه را گسیل کرد و هرچند خلیفه قاصدان و نامه می فرستاد البتّه او از سر این حدیث درنگذشت. و لشکرها را گرد کرد و از خوزستان روی سوی بغداد نهاد. چون سه منزل رفته بود قولنجش ( ۱۶۶) بگرفت و حالش به جایی رسید [ که ] دانست که از آن درد نرهد. برادر خویش را، عمرولیث را، ولی عهد کرد و گنج نامه ها ( ۱۶۷) به وی داد و فرمان یافت. و عمرولیث از آنجا بازگشت و به کوهستان ( ۱۶۸) عراق آمد و یک چند آنجا بود. و از آنجا به خراسان شد و پادشاهی می کرد و خلیفه را طاعت می داشت. و لشکر و رعیت، عمرو را دوست تر از یعقوب داشتند که این عمرو بس بزرگ همّت و بزرگ عطا و بیدار و باسیاست بوده است و مروّت و همّت او تا آنجا بوده است که مطبخ او را چهارصد شتر می کشیدند. چیزهای دیگر قیاس این می باید گرفت. ولیکن خلیفه را از وی استشعاری ( ۱۶۹) می بود که نباید که ( ۱۷۰) او نیز بر طریقت برادر باشد و فرداروز همان پیش گیرد که برادر بر دست گرفته بود. هرچند که عمرو این اعتقاد نداشت ولیکن خلیفه از این معنی اندیشه مند بود و پیوسته در سرْ کس می فرستاد به بخارا به نزدیک اسمعیل بن احمد که خروج کن و بر عمرولیث لشکر کش و ملک از دست او بیرون کن که تو بر حق تری امارت خراسان و عراق را که این ملک سال های بسیار پدران ترا بوده است و ایشان به تغلّب دارند ( ۱۷۱) . یکی آنکه خداوند حق توی و دیگر آنکه سیرت های تو پسندیده است و سه دیگر آنکه دعای من در قفای تست. بدین هر سه معنی شک نکنم که ایزد تعالی ترا بر او نصرت دهد. بدان منگر که ترا عدّت ( ۱۷۲) و لشکر اندک است، بدان نگر که خدای، عزّوجلّ، می گوید: « کمْ منْ فئه قلیله غلبتْ فئه کثیره باذْن الله و الله مع الصّابرین ( ۱۷۳) . »