کتاب آواز اجساد بی گور

چند سال بعد، وقتی مایکل به زندان افتاد، به مامانش زنگ زدم. خدا را شکر خودش گوشی را برداشت و نه جوزف گنده بک. اگر جوزف گنده بک بر می داشت، به جای اینکه با من حرف بزند، گوشی را به رویم - همان کاکاسیاهی که پسرش از او بچه ها دار شده بود- قطع می کرد. به مادر مایکل گفتم که شغلی می خواهم و ازش پرسیدم که می تواند سفارشم را پیش مالک آن بار کند یا نه. این چهارمین باری بود که ما با هم حرف می زدیم.

اولین بار، زمانی با هم حرف زدیم که من و مایکل تازه با هم آشنا شده بودیم؛ بار دوم، وقتی بود که جوجو به دنیا آمد و سومین بار هم، زمان تولد مایکلا بود. با این حال، قبول کرد و بهم گفت که باید به کیل، به ییلاق آبا و اجدادی مایکل و والدینش، همان جایی که آن بار قرار داشت، بروم و خودم را به گلوریا معرفی کنم.

اندوه، غذایی است که بیش از اندازه زود بلعیده شده، در گلو گیر و نفس کشیدن را تقریبا غیرممکن کرده است.