کتاب اکسپرسیونیسم، دادائیسم، پست مدرنیسم

تئاتر اکسپرسیونیستی با ویژگی‌های خاص خود، در مقابل تئاترهای بی‌رمق و کلیشه‌ای قرار دارد؛ این نمایش‌ها آرزوهای انسان برای دستیابی به یک زندگی نوین را بازتاب می‌دهند و به حدی پیش می‌روند که انقلاب اجتماعی را ضروری می‌دانند. با استفاده از تئاتر اکسپرسیونیستی، تماشاگران می‌توانند درون خود را به تحرک وادارده و آن را دگرگون سازند. اما ویژگی متمایز آن بیشتر در اسلوب هنری آن مشهود است. ممکن است این سوال پیش آید که آیا مکتب‌های دیگری مانند رئالیسم و سمبولیسم هم هدف‌هایی مشابه سعادت و زندگی بهتر برای انسان را دنبال نمی‌کنند؟ پاسخ به این سوال بدون شک مثبت است. هنر همواره از گذشته تاکنون، انسان را محور و موضوع اصلی خود قرار داده است. اما شیوه‌ها و روش‌های بیان هنری برای نمایش انسان و آرزوهایش متفاوت هستند.

این کتاب به نوگرایان تئاتر اروپا اختصاص دارد، و به‌ویژه تلاش دارد دو مکتب بنیادین اکسپرسیونیسم و دادائیسم که در آغاز قرن بیستم تحولات بنیادینی در هنر تئاتر به وجود آوردند، را تبیین کند. نویسنده، ناصر حسینی مهر، سعی کرده است با زبانی ساده و عبارات قابل فهم، یادداشت‌ها و خلاصه مطالبی را که به‌خصوص از تماشای اجراهای متعدد در تئاترهای معتبر اروپا برداشته است، بیان کند.

کتاب "نوگرایان تئاتر اروپا" نوشته‌ی ناصر حسینی مهر، توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. این کتاب در سه بخش به بررسی اکسپرسیونیسم، دادائیسم و پست‌مدرنیسم می‌پردازد. فهرست مطالب "نوگرایان تئاتر اروپا" به شرح زیر است:

بخش نخست: اکسپرسیونیسم در تئاتر و برخی از پیشروان آن، از جمله ماکس راینهارت، راینهارد یوهانس زورگه، ارنست تولر، فرانتس فمفرت، گئورگ کایزر، کارل سوکمایر، لئوپلد یسنر، گوستاو هارتونگ، کارل اشترنهایم، والتر هازنکله ور، گئورگ هایم، الزه لاسکر شولر، آلفرد دوبلین، ارنست برلاخ، اسکار شلمر، اسکار کوکوشکا، واسیلی کاندینسکی، تئاتر ناسیونال سوسیالیست، و دو نمایشنامه اکسپرسیونیستی: "مرد آدمکش، امید زنان" اثر اسکار کوکوشکا و "طنین زرد" اثر واسیلی کاندینسکی.
بخش دوم: دادائیسم، هنر ترکیبی چند قطعه دادائیستی.
بخش سوم: از آوانگاردیسم تا پست‌مدرنیسم و برخی از پیشروان تئاتر تجربی و آوانگارد، از جمله کنستانتین استانیسلاوسکی، ژاک کوپو، یوگنی واختانگف، جیورجیو استره لر، گارسیا لورکا، تادئوش کانتور، فرناندو آرابال، پیتر بروک، آخیم فریر، و هاینر مولر، و دو نمایشنامه پست‌مدرن: "هراکلس 5" و "هملت ماشین" نوشته هاینر مولر است.