کتاب داریوش بزرگ

تاریخ‌نگاری، نیازمند صداقت، بی‌طرفی و تعهد به حقیقت است؛ اما یاکوب ابوت در کتاب «داریوش بزرگ» این اصول را نادیده گرفته و با نگاهی جانب‌دارانه، چهره‌ای ناعادلانه از داریوش هخامنشی ارائه کرده است. او با کوچک‌انگاری شخصیت داریوش، وی را تنها به دلیل وسعت قلمرو‌اش مشهور دانسته و حتی «جبار» خوانده است؛ در حالی که شواهد تاریخی نشان می‌دهد داریوش از بزرگ‌ترین پادشاهان تاریخ ایران و جهان بوده که با نبوغ و تدبیر خود، ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اداری بی‌نظیری بنا نهاد. تحریف چنین چهره‌ای و جانبداری آشکار از تمدن یونان، نه تنها به اعتبار نویسنده آسیب می‌زند، بلکه مخاطب آگاه را نیز به تردید در درستی روایت‌های کتاب وا‌می‌دارد. تاریخ را باید با انصاف نوشت، نه با تعصب.

نویسنده با کینه عجیبی نسبت به داریوش بزرگ این کتاب رو به رشته تحریر درآورده. قطعا هیچ نظامی خالی از عیب و ایراد نبوده اما ابوت در این کتاب پا را از حد فراتر گذاشته و علنا از داریوش بزرگ و جامعه و رسوم آن روز ایرانیان ضعایت میکنه. از متن کتاب: "بزرگی داریوش بزرگی جایگاه بود، نه بزرگیِ شخصیت... داریوش کار برجسته ای انجام نداد، و در طول زندگی هدفی را تحقق نبخشید"!

واقعا باید تاسف خورد که چنین کتاب هایی چاپ می‌شوند. این کتاب توهین به داریوش و ایران است

درود این کتاب بسیار زشت و زننده هست و توهین به تمدن ایران می‌باشد. بسیار در این کتاب تحریف و دروغ می‌باشد. نه نویسنده خوب و نه مترجم خوبی دارد.