در اوایل قرن بیستم عده ای از اخترشناسان تصور می کردند جهان هستی فقط از کهکشان راه شیری تشکیل شده؛ در حالی که امروزه می دانیم در محدوده ی جهان قابل رصد، حدود یکصد میلیارد کهکشان وجود دارد که تنها کهکشان راه شیری حدود یکصد میلیارد ستاره دارد. برای مدت ها تصور می شد جهان ثابت است، اکنون می دانیم در حال انبساط و کهکشان ها از هم دور می شوند در حالی که زمانی فوق العاده به هم نزدیک و چسبیده بودند که این فکر منتهی به وجود یک تکینگی گردید. در دهه ی 1980 نظریه مهبانگ جای خود را به نظریه تورمی داد. یکی از غیرقابل انتظارترین نتایج نظریه ی تورمی آن است که نوسانات کوانتومی مسئول ایجاد کهکشان های بعضا به حدی قدرتمند است که قسمت های جدیدی از جهان تورمی را ایجاد می نماید و جهان به صورت جهان رشدیابنده ی خودالقا درمی آید که بسگیتی نامیده می شود که در هر یک از بسگیتی ها، اسرار زیادی برای کشف وجود دارد. قبلا تصور می شد هرچه رصد می کنیم همان است که وجود دارد. اما امروزه بهترین تخمین فقط حدود 5% ماده ی مرئی، حدود 27% ماده ی نامرئی تاریک و بالاخره 68% انرژی تاریک در جهان قابل رویت خود می بینیم.
کتاب تاریخچه جهان هستی
