«رهبر اکهارت» که او را «پدر تفکر آلمانی» می نامند، یک راهب دومینیکن و یکی از عمیق ترین متفکران قرون وسطی بود. او حدود سال 1260 پس از میلاد در تورینگن به دنیا آمد و در سال 1327 پس از میلاد در کلن درگذشت. در سال 1295 او پیشوای دومینیکن ها در ارفورت و جانشین ژنرال تورینگن بود. در سال 1300 به دانشگاه پاریس فرستاده شد و در آنجا به فراگیری ارسطو و افلاطونیان پرداخت و درجه کارشناسی ارشد را گرفت. همچنین ممکن است او در پاریس تدریس کرده باشد. او قبلا به عنوان یک فیلسوف شهرت زیادی داشت و در سال 1302 برای کمک به پاپ بونیفاس هشتم به رم احضار شد. در سال 1307 نائب ژنرال بوهمیا شد. در سال 1311 مجددا به عنوان استاد الهیات در مدرسه دومینیکن پاریس و پس از آن به استراسبورگ اعزام شد. تدریس و موعظه او در همه جا اثر عمیقی بر جای گذاشت. او در استراسبورگ سوء ظن را برانگیخت و دشمنانی ایجاد کرد. تز او به شباهت به فرقه های بدعتگذار «بغارد» و «برادران روح القدس» متهم شد.
کتاب مواعظ
آن سو
مایستر اکهارت
