کتاب سه کاربرد چاقو

Three Uses of the Knife
درباب طبیعت و مقصود درام
کد کتاب : 24680
مترجم :
شابک : 978-6226863254
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 85
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1998
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 22 مهر

معرفی کتاب سه کاربرد چاقو اثر دیوید مامت

سه کاربرد چاقو: در باب طبیعت و مقصود درام کتابی است نوشته ی دیوید مامت که درباره ی نمایشنامه نویسی صحبت می کند. در این کتاب ، ممت درباره فرآیندهای آگاهانه و ناخودآگاه که در توسعه یک اثر هنری اتفاق می افتد ، بحث می کند.
مامت کتاب خود را با این جمله شروع می کند: دراماتیک کردن در طبیعت ماست. ما دست کم روزی یک بار آب وهوا - پدیده ای ذات غیرشخصی را به شکل تعبیری از دیدگاه آن لحظه مان به جهان ، بازتفسیر میکنیم، «محشر است. باران می آید. درست وقتی دلم گرفته. زندگی مگر چیزی غیر از این است؟ »
هدف تئاتر ، مانند جادو ، مانند دین. . . الهام بخشیدن و پاکسازی است. چه چیزی باعث می شود درامی خوب باشد؟ و چرا درام در عصری که در آن اطلاعات و سرگرمی ها فوران می کنند اهمیت دارد؟ دیوید ممت ، یکی از بزرگترین نمایشنامه نویسان زنده ما ، با مهارت و اقتداری شفاف ، این سوالات را حل می کند. او معتقد است که تمایل به نمایشی شدن برای طبیعت بشر ضروری است ، و ما از همه چیز از هوای امروز تا انتخابات سال آینده را دراماتیک می کنیم. اما بالاترین بیان آن در تئاتر است.
مامت با در برگرفتن یک محدوده فرهنگی که شامل شکسپیر ، برشت و ایبسن ، مرگ فروشنده و ... است نشان می دهد که چگونه می توان درام واقعی را از انواع کاذب آن متمایز کرد. سه کابرد چاقو ، رساله ای جالب در مورد هنر نمایشنامه نویسی است که همچنین اثری برجسته درباره ی فلسفه اخلاقی و زیبایی شناسی و در واقع مانیسفت هنری دیوید مامت است.

کتاب سه کاربرد چاقو

دیوید مامت
دیوید آلن مامت، زاده ی 30 نوامبر 1947، نمایشنامه نویس، فیلمنامه نویس و کارگردان آمریکایی است.مامت در محله ی یهودی های جنوب شیکاگو، در نزدیکی دریاچه ی میشیگان، بزرگ شده است. پدرش، وکیل کارگردان و مادرش، معلم مدرسه بود. در سال 1958، پدر و مادر مامت از هم جدا شدند و پس از آن او و خواهرش، «لین»، با مادرشان و ناپدری شان زندگی کردند. دیوید تا زمان طلاق پدر و مادرش در مدارس دولتی جنوب تحصیل کرد. او خیلی زود به شیکاگو و نزد پدرش رفت. مامت در «دبیرستان فرانسیس دبلیو پارکر» شیکاگو تحصیل کرد و در دانشگا...
قسمت هایی از کتاب سه کاربرد چاقو (لذت متن)
درواقع ما یک رخداد را با پس و پیش کردن پیشامدها، کم و زیاد کردن و آب و تاب دادن به آنها دراماتیک می کنیم تا معنای شخصی اش را دریابیم - مایی که شخصیت اصلی درام منحصربه فردی هستیم که برداشت ما از زندگی مان است. اگر بگویید «امروز تو ایستگاه اتوبوس معطل شدم.» شاید چندان دراماتیک نباشد. «امروزتو ایستگاه اتوبوس کلی معطل شدم.» چیزکی دراماتیک در خود دارد. امروز اتوبوس خیلی زود رسید.» عاری از هرگونه جنبه دراماتیک است (و واقعیتش این است که گفتن هم ندارد. اما ممکن است بگویید «میدانی امروز اتوبوس چقدر زود رسید؟» و این لحظه ای است که ابزارهای دراماتیک را با مواد خامی از وقایع زندگی درهم آمیخته اید.

دو عبارت کاربردی «تو همیشه» و «تو هیچ وقت» را در نظر بگیرید. در این عبارات چیزی که هنوز شکل نگرفته را در قالب دراماتیک ریخته ایم. از کلمات سوء استفاده کرده و به آنها شکلی دراماتیک داده ایم تا نفع شخصی ببریم. گاه مثل همین مورد تو همیشه» و «تو هیچ وقت» می توانیم بر مخاطب خاصمان" موضعی برتر پیدا کنیم و گاه ، مثلا سرشام، با همین موضوع مناسب و امروز نیم ساعت منتظر اتوبوس بودم.» سر صحبت را باز کنیم.

در این نمایش های کوچک ما چیزهای کلی یا پیش پا افتاده را خاص و عینی میکنیم ، یعنی آنها را به دنیایی می بریم که به زعم ساختار ذهن ما قابل فهم است. این همان دراماتورژی خوب است. دراماتورژی بد را در وراجی های سیاستمداران می توان یافت. کسانی که در عمل چیزی برای گفتن ندارند. آنها از فرایند دراماتورژی تخطی کرده و بیشتر از چیزی ذهنی و نامعلوم سخن می گویند: از آینده، فردا، راه و رسم آمریکایی، رسالت ماء پیشرفت، تغییر.