انسان نوشتن را نه با قلم و مرکب روی کاغذ، بلکه با یک قطعه چوب یا نی نوک تیز روی گل رس شروع کرد. مواد خام به صورت آماده در دره های رودخانه های خاور نزدیک موجود بود و تهیه آن چندان زحمتی نداشت. گل رس را می توان به آسانی به شکل مسطح مناسبی برای نوشتن درآورد، و اگر آن را پس از نوشتن در آفتاب بگذارند تا خشک شود، در برابر فرسودگی و شکستن، به قدر کافی محکم خواهد شد. خط میخی به مدت ٢٥٠٠ سال، همراه با علائم خط تصویری مصری، یکی از دو واسطه ارتباطی اصلی تمدن نوشتاری بود. اگر پانصد سال افول تدریجی آن را نیز بیفزاییم، آن گاه مدت زمان کاربرد آن با مدت زمانی که الفبای خود ما مورد کاربرد عمومی بوده است برابری می کند. ارائه حتی شرحی مختصر از تاریخ اقوام و پادشاهی های گوناگون مرتبط با خط میخی، بیرون از حدود این کتاب است. با وجود این، نقشه ها و جدول گاهشماری، برای ارائه چشم اندازی اساسی، ترسیم شده اند. به هر حال آگاهی ما از جزئیات گاهشماری غالبا ناکافی باقی مانده است، به طوری که بسیاری از رخدادها و تحولات را می توان معمولا در حد سده ها یا هزاره ها تاریخ گذاری کرد.
کتاب تاریخ خط میخی
