پژوهشگر تاریخ ماد اکنون نیز همچون نیم قرن گذشته که اثر مشهور و جامع یو. پراشک، دانشمند اهل چک، منتشر شد، اغلب در تاریکی سرگردان است و به ندرت به سرحد نامعلومی که شاید بتوان آن را آستانه حقیقت نامید، دست می یابد. تاکنون شاهد انواع تراوشات ذهنی و گاهی حتی تخیلی در این حوزه بوده ایم. این ساخته های ذهنی همان قدر می توانند حقیقت داشته باشند که افسانه غرق شدن آتلانتیس حقیقت دارد.
می توانیم با اطمینان بگوییم که از لحظه کشفیات عظیم در حوزه مطالعات تاریخ شرق باستان که از ابتدای دهه نخست قرن نوزدهم آغاز شده، تاریخ ماد مورد کم ترین پژوهش ها قرار گرفته است.
پادشاهی ماد، اولین و بزرگ ترین کتاب اقرار علی یف، و تاریخ ماد اثر ایوان میخایلوویچ دیاکونوف، هنوز از جامع ترین و معتبرترین منابع مرجع تاریخ ماد در جهان محسوب می شوند. در این جا قصد ندارم به تشریح ویژگی های آن بپردازم چرا که واسیلی واسیلیویچ استرووه، خاورشناس شهیر شوروی و ویراستار علمی پادشاهی ماد، به خوبی از عهده این مهم برآمده است. از زمان تالیف این دو اثر تا سال ۲۰۰۷ هیچ اثر علمی قابل اعتنایی در این زمینه در خارج یا داخل کشور منتشر نشده است.
این کتاب توسط کامبیز میربها ترجمه شده است و نشر ققنوس آن را به چاپ رسانده است.
کتاب پادشاهی ماد
ققنوس
اقرار علی یف
