کتاب نظریه ی سیاست بین الملل در اواخر دهه ی ۱۹۷۰ منتشر شد، درست زمانی که نشانه های ضعف و فتور اتحاد جماهیر شوروی بسیاری از اهل نظر را به این باور رسانده بود که جهان دوقطبی به پایان رسیده است، و البته بعضی با استناد به عواملی مانند تسلیحات هسته ای و توانایی ضربه ی اول و ضربه ی دوم اتحاد شوروی، آن را همچنان پابرجا می دانستند. کنت والتس با رویکردی سیستمی به سیاست بین الملل می پردازد و نشان می دهد که چرا نه باور دسته ی نخست درست است و نه حتی باور دسته ی دوم؛ هر دو فاقد تعریف دوقطبی اند. والتس سیاست بین الملل را به مثابه ی سیستمی آنارشیک تعریف می کند و نظریه ی سیاست بین الملل او تعریف ثبات ساختاری این سیستم آنارشیک است. نظریه ی والتس به جهان دوقطبی محدود نیست. او سیاست بین الملل را نه فقط در دوره ی پس از جنگ جهانی دوم، که در طول سه قرن گذشته رصد می کند و ثبات ساختاری این سیستم آنارشیک را براساس توزیع سیستمی توانمندی ها شرح می دهد. او براساس این تعریف نشان می دهد که پس از جنگ جهانی دوم ثبات ساختاری چندقطبی سیستم سیاست بین الملل بر هم خورده و ثبات ساختاری دوقطبی شکل گرفته که تا اواخر دهه ی ۱۹۷۰ نیز تداوم یافته است. نظریه ی والتس به پیش و پس از جنگ جهانی دوم یا فروپاشی شوروی محدود نیست. ثبات ساختاری سیستم آنارشیک سیاست بین الملل امروز هم قابل تعریف است. عجیب است که از مواضعی مثل لیبرالیسم به والتس ایراد می گیرند که اقتصاد و تجارت و نهادهای بین المللی و… را نادیده گرفته است یا او را همراه کسانی دیگر رئالیست می نامند؛ والتس از توانمندی ها حرف می زند، آن هم با رویکردی سیستمی.
کتاب نظریه سیاست بین الملل
