کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره ی فیلم ها; کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره ی فیلم ها

کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره ی فیلم ها

A Short Guide to Writing About Film

کد کتاب : 28607
مترجم : مهسا رضوی
شابک : 978-6227858457
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 256
سال انتشار شمسی : 1401
سال انتشار میلادی : 1989
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 10 اردیبهشت
کتاب راهنمای نگارش تحلیل فیلم;
راهنمای نگارش تحلیل فیلم
A Short Guide to Writing About Film

کد کتاب : 50317
مترجم :
شابک : 978-9642132607
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 288
سال انتشار شمسی : 1394
سال انتشار میلادی : 1989
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره ی فیلم ها اثر تیموتی کوریگان

این متن پرفروش یک راهنمای مختصر برای تفکر انتقادی و نوشتن دقیق درباره فیلم است. این کتاب «راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره ی فیلم ها» مقدمه ای برای مطالعه فیلم و همچنین راهنمای نگارش عملی است برای دانشجویان رشته نمایش است. این کتاب شما علاقه مندان به سینما را با تئوری های اصلی فیلم و همچنین اصطلاحات تخصصی آن آشنا می کند.

در واقع این کتاب به شما کمک می کند تا بیشتر متفکرانه و انتقادی بنویسند. با استفاده از مثالهای فراوان دانشجویی و حرفه ای ، این راهنمای جذاب و کاربردی از یادداشت برداری و نوشتن پیش نویس ها به ایجاد مقالات صیقلی و پروژه های تحقیقاتی جامع پیش می‌رود. با مرور از نقد فیلم به مقالات نظری و انتقادی ، این متن نشان می دهد که چگونه تجزیه و تحلیل یک فیلم می تواند به عنوان بخشی از یک فرآیند تخصصی تبدیل شود.

این راهنمای نوشتاری یک ابزار عالی برای دانشجویان، منتقدان فیلم و سایر کسانی است که نقد فیلم می نویسند. کوریگان بسیار واضح و ماهرانه تفکر و روش مربوط به نقد و بررسی فیلم ها را توضیح می دهد.

تیموتی کوریگان
تیموتی کوریگان (متولد: 30 مارس 1951) استاد مطالعات انگلیسی و سینما در دانشگاه پنسیلوانیا و نویسنده فیلم Essay: از Montaigne ، After Marker است.
دسته بندی های کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره ی فیلم ها
ادبیات انگلیس
دهه 1980 میلادی
کتاب مرجع
سینما و تئاتر
نویسندگی
قسمت هایی از کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره ی فیلم ها (لذت متن)
سال پس از آن فیلم شوالیه ی تاریکی با ۶۶.۴ میلیون دلار فروش در نخستین روز اکران رکوردی بر جای گذاشت که بخشی از آن نتیجه ی مرگ غم انگیز و پرسر وصدای هیث لجر، بازیگر نقش جوکر بود. در سال ۲۰۰۴ فیلم مصایب مسیح، تصلیب مسیح به روایت مل گیبسون، بحث های داغی درباره ی ارتباط مسیحیت و یهودیت ستیزی برانگیخت. در سال ۱۹۹۷ فیلم جنگ ستارگان / جنگ های ستاره ای نام خود را به یک پروژه ی نظامی جنجال برانگیز داد و در سال ۱۹۹۱ فیلم جی اف کی ماه ها پیش و پس از اکرانش بار دیگر موجی از پرسش های بی پاسخ درباره ی ترور جان اف. کندی را در تلویزیون و روزنامه ها به راه انداخت. به یک معنا می توان گفت اظهارات اروین پانوفسکی احتمالا امروز بیش از هر زمان دیگری درست به نظر می رسد:
فیلم ها آن چنان در زندگی ما، خصوصی یا عمومی، نفوذ کرده اند که به ندرت به خودمان زحمت می دهیم درباره ی آن ها فکر کنیم و کمتر از آن به فکر نوشتن درباره ی شان می افتیم و شاید هرگز این کار را نکنیم. معمولا این طور استدلال می کنیم که دلیلی ندارد خود را برای توضیح دادن آن هم به صورت مکتوب چیزی به زحمت بیندازیم که آن را اساسا نوعی سرگرمی می دانیم. خواه در سالن سینما، خواه هنگام تماشای فیلم نیمه شب تلویزیون، ما معمولا فیلم ها را به انتظار لذتی تماشا می کنیم که به ندرت با تمایل به برداشتن قلم و کاغذ همراه می شود. ممکن است پس از تماشای فیلم جونوی جیسن ریتمن ( ۲۰۰۷ ) درباره ی شخصیت یا صحنه ای که به طور خاص از آن لذت برده ایم کمی با هم حرف بزنیم اما کمتر حاضریم درباره ی ارتباطات متقابل صحنه پردازی، ساختار قصه و شخصیت ها تحلیل مفصلی ارائه کنیم. معمولا پیش فرض ناگفته ای وجود دارد مبنی بر این که هر تحلیلی ممکن است مانع لذت بردن از فیلم ها شود.
درحالی که به نظر می رسد برای تفکر تحلیلی در مورد دیگر اشکال سرگرمی علاقه ی بیشتری نشان می دهیم. به عنوان مثال اگر اجرای رقص یا مسابقه ی بسکتبال را تماشا کنیم ممکن است با خوشحالی و به راحتی درباره ی برخی ظرافت ها و پیچیدگی های این اجراها بحث و گفت و گو و احساس کنیم تفسیرهای ما نه تنها چیزی از لذت تماشای آن ها کم نمی کند بلکه به آن می افزاید. در این گونه مواقع درک و لذت تجربه ی این نمایش ها محصول آگاهی انتقادی ای است که بحث و گفت و گوی ما آن را حک و اصلاح و غنی تر می کند. فردی که هیچ تمایل یا توانایی برای اندیشیدن درباره ی بسکتبال یا رقص و تحلیل آن ها را ندارد ممکن است با دیدن شان تا اندازه ای لذت ببرد اما کسی که می تواند هوش انتقادی اش را درباره ی قواعد و امکان های مربوط به آن ها فعال کند، لذت عمیق تر و پیچیده تری را تجربه می کند.