کتاب شب مینا

"شب مینا" مجموعه‌ای است از دوازده داستان کوتاه نوشته‌ی گابریل گارسیا مارکز، نویسنده‌ی برنده‌ی نوبل، که در فاصله‌ای هجده‌ساله شکل گرفته‌اند. داستان‌هایی که نخست با عنوان "Doce cuentos peregrinos" به اسپانیایی منتشر شدند و بازتابی‌اند از درگیری‌های فرهنگی، دگرگونی‌های روحی و لحظه‌های سوررئال در زندگی روزمره. مارکز در این مجموعه، تجربه‌ی شخصیت‌های آمریکای لاتین مهاجر را که در اروپا سرگردان‌اند به تصویر می‌کشد؛ شخصیت‌هایی که در میان دو جهان، میان هویت‌ها، رویاها و واقعیت‌ها معلق مانده‌اند.
در هر داستان، لحظه‌ای از بیگانگی یا تحول درونی روایت می‌شود. زن مرده‌ای که برای تحقق آرزویی بازمی‌گردد، دیپلماتی که در ژنو در تنهایی فرو می‌رود، مردی که در پرواز در سکوت عاشق زن خوابیده‌ای می‌شود، یا زنی که به دلیل نقص خودرو، به اشتباه در آسایشگاه روانی بستری می‌شود و نمی‌تواند از آن بگریزد. اگرچه داستان‌ها به هم پیوسته نیستند، اما فضایی مشترک دارند؛ فضایی که در آن مرز میان واقعیت و خیال، حافظه و وهم، به نرمی در هم می‌تند. مارکز در این مجموعه به موضوعاتی چون تبعید، تنهایی، حافظه و ناآشنایی می‌پردازد. شخصیت‌هایش اغلب میان دو سرزمین، دو فرهنگ یا دو وضعیت ذهنی معلق‌اند. مرگ و عناصر ماورایی، به‌جای آن‌که ترس‌آور باشند، در بافت زندگی عادی تنیده شده‌اند و به جای قطع پیوست زندگی، بخشی از تداوم آن می‌شوند. نویسنده همچنین هویت انسان را در جهانی سیال و گریزپا به پرسش می‌کشد؛ جهانی که در آن مرزهای فیزیکی و روانی محو شده‌اند و افراد یا دیده نمی‌شوند، یا نادرست درک می‌شوند. آن‌چه این داستان‌ها را "عجیب" می‌کند، صرفا وقایع خارق‌العاده نیست، بلکه دگرگونی‌های پنهان ادراک است که ناگهان از درون سربرمی‌آورند.
"شب مینا" سفری شاعرانه و گاه هراس‌انگیز به درون روح سرگردان انسان است؛ انسانی که در پی معنا، در مناظری غریب و ناآشنا پیش می‌رود. مارکز در این مجموعه نیز نشان می‌دهد چگونه با تلفیق شوخ‌طبعی، ظرافت احساسی و حسی از سوررئال آرام، می‌تواند لایه‌های عمیق هستی را روایت کند. این کتاب برای هر کسی که به رازهای نهفته در زیست روزمره علاقه دارد، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی خواهد بود.