مشکلات دوران کودکی که در طرحواره درمانی بسیار مهم تر از CBT هستند و این مکتب را قادر می سازند که با رویکردها و مفاهیمی که اساسا روان پویشانه یا روان تحلیل گرانه به نظر می آیند، یکپارچه گردد. اطلاعات زندگی نامه ای بیماران را توانمند می سازد که ریشه های کودکی الگوهای رفتاری مسألوازشان را درک کنند. یکی از اهداف این است که به بیماران کمک شود تا الگوهای فعلی شان را نتیجه شرایط نامساعد دوران کودکی و نوجوانی شان ببینند. با این حال، برخلاف روان تحلیل گری، "بینش پایی" زندگی نامه مهم ترین عامل درمانبخش محسوب نمی شود.
رابطه درمانی، که نقش بسیار مهمی را در طرحواره درمانی ایفا می کند. رابطه درمانی تحت عنوان «باز والدینی حد و مرزدار » مفهوم سازی می شود که یعنی درمانگر نقش یک والد صمیمی و مراقب را برای بیمار ایفا می کند. البته این نقش در چارچوب مرزهای درمانی است. لازم به توجه است که سبک باز والدینی باید با مسائل یا ظرحواره های منحصر به فرد بیمار منطبق شود. برای بیماران مبتلا به اختلالات شخصیتی، رابطه درمانی نخستین جایی است که به آنان اجازه و جرات داده شده که احساسات دردناک شان را نشان دهند، رفتارهای اجتماعی جدیدی را امتحان کنند و الگوهای بین فردیشان را تغییر دهند. بنابراین رابطه درمانی دقیقا همان نقطه ای است که بیماران روی مسائل شان کار خواهند کرد.
طرحواره درمانی رویکرد پیچیده و بسیار ساختار یافته ای را برای مفهوم سازی و درمان گسترهای از مسائل ارائه می دهد. بنابراین، این روان درمانی برای اختلالات خاصی به وجود نیامده است، بلکه بیشتر یک رویکرد درمانی فراتشخیصی عمومی است.
اسبار
