1. خانه
  2. /
  3. کتاب سن گایی، استاد ذن

کتاب سن گایی، استاد ذن

پیشنهاد ویژه
3.5 از 1 رأی

کتاب سن گایی، استاد ذن

زندگی و نگاره های سن گایی گیبون
Sengai, The Zen Master
٪30
190000
133000
معرفی کتاب سن گایی، استاد ذن
کتاب «سن گای، استاد ذن» نوشته‌ی دی. تی. سوزوکی، تصویری زنده و روشنگر از سن گای گیبون (۱۷۵۰-۱۸۳۷)، راهب، خوشنویس و هنرمند نامدار ژاپنی است که در سنت رینزای ذن می‌زیست. این کتاب، از دریچه‌ی نگاه یکی از برجسته‌ترین مفسران ذن در غرب، سفری تأمل‌برانگیز به ذهن بازیگوش اما ژرف سن گای است؛ استادی که ناگفتنی‌ها را با جوهر، طنز و تناقض بیان می‌کرد. سوزوکی با درک عمیقش از ذن بودیسم، پرده از معنویت پنهان در هنر به‌ظاهر ساده و کودکانه‌ی سن گای برمی‌دارد و نشان می‌دهد که چگونه این هنر، عصاره‌ی فلسفه‌ی ذن است.
کتاب پیرامون گزیده‌ای از نقاشی‌ها و خوشنویسی‌های سن گای، همراه با تفسیرهای ژرف‌نگر سوزوکی، سامان یافته است. سوزوکی در آغاز، خواننده را با زندگی، زمانه و نقش سن گای در مقام راهب شوفوکو-جی آشنا می‌کند؛ راهبی که به‌جای کناره‌گیری از جهان، آن را صحنه‌ی بازی معنوی خود ساخته بود. از همان ابتدا، تضاد میان سادگی ظاهری آثار سن گای و عمق عرفانی آن‌ها بر خواننده روشن می‌شود. هر فصل به یک یا چند اثر خاص می‌پردازد - از نقاشی‌های نمادینی چون «دایره، مثلث و مربع» تا تصاویر شوخ‌طبعانه‌ی راهبان، حیوانات و صحنه‌های تمثیلی. سوزوکی تحلیل‌های خود را صرفا به سطح زیبایی‌شناسی محدود نمی‌کند، بلکه آن‌ها را بستری برای تأمل در مفاهیمی چون پوچی، خودانگیختگی، عدم‌دوگانگی و وحدت اندیشه و عمل می‌سازد.
موضوعات مهم مورد بررسی در این کتاب عبارتند از:
- ذن در هنر: ضربات سریع، ساده و بی‌تکلف قلم‌مو در آثار سن گای، تجلی اصل «موشین» (ذهن بی‌ذهن) است. سوزوکی نشان می‌دهد که چگونه هنر ذن، به جای آن‌که صرفا زیباشناسانه باشد، بستری برای درک بی‌واسطه‌ی حقیقت است.
- شوخ‌طبعی و شفقت: برخلاف انتظار از سنتی سخت‌گیر، آثار سن گای سرشار از بازیگوشی و لطافت‌اند. سوزوکی این سبک را نه سطحی، بلکه استراتژی‌ای مهربانانه برای گشودن دل‌ها و جذب جویندگان حقیقت می‌داند.
- نمادگرایی و سادگی: «دایره، مثلث و مربع» نه فقط شکلی هنری، که ایجازی فلسفی‌ست - نمایانگر وحدت، کثرت و شکل‌گیری جهان. سوزوکی این طرح را به فلسفه‌ی ماهایانا و سلوک ذن پیوند می‌زند.
- آموزش فراتر از کلمات: سن گای از موعظه‌های سنتی پرهیز داشت و با نقاشی‌های خود، نوعی آموزش تصویری ذن می‌آفرید - چیزی که سوزوکی از آن با عنوان «کوآن‌های تصویری» یاد می‌کند.
«سن گای، استاد ذن» تنها کتابی در باب هنر یا زندگینامه‌ی یک راهب نیست؛ خود یک متن ذن است - متنی که با جوهر و سکوت، دعوت به بیداری می‌کند. تفسیرهای دی. تی. سوزوکی، خواننده را نه‌فقط به فهمی مفهومی، که به حضوری شهودی در برابر آثار سن گای می‌رساند. برای آنان‌که ذن را می‌خواهند نه در قالب واژگان، بلکه در تجربه‌ای زیسته، این کتاب چونان دری است گشوده به جهانی از طنز، روشنی و درنگ.
درباره دایستز تیتاور سوزوکی
درباره دایستز تیتاور سوزوکی
 دایستز تیتاور سوزوکی (Daisetsu Teitaro Suzuki) (وی نام خود را "Daisetz" در سال 1894 گذاشت؛ 18 اکتبر 1870 - 12 ژوئیه 1966) نویسنده ژاپنی کتاب و مقاله هایی در مورد بودیسم ، ذن (چان) و شین بود که در گسترش علاقه به ذن و شین نقش مهمی داشتند (و فلسفه خاور دور به طور کلی) به غرب. سوزوکی همچنین مترجم پرکاری ادبیات چینی، ژاپنی و سانسکریت بود. سوزوکی چندین دوره طولانی را به تدریس یا سخنرانی در دانشگاه های غربی گذراند و سالها را به استادی در دانشگاه اتانی، یک مدرسه بودایی ژاپنی اختصاص داد.
قسمت هایی از کتاب سن گایی، استاد ذن

می گویند سن گایی «هنرمند حرفه یی» نبود؛ اما این معنیش این نیست که او اساسا با خیلی از هنرمندهای مرد دین دیگر فرق داشت. او مسلما با تکنیک آب مرکبی ذن، معروف به سویی بوکو (آب مرکّب) در تماس نزدیک بود، که این با آمدن دین مداران پناهنده ی چینی، خصوصا در دوره ی حکومت مغول و منچو، به ژاپن مدام نو می شد. در قرن هجدم، سنت روحانیت ذن که در این باب سخت ساز مخالف می زد، با تاکیدش بر صداقت و خودجوشی به بون جین گا (چینی: ون جن هوا) [یا، نقاشی ادیبان] پیوست که اینان کار آکادمیک یا تمام شده ی نقاش حرفه یی را تحقیر می کردند. این سنت مثبت «بازی با مرکب» است که سن گایی شادمانه به آن پا می گذارد. یادآوری این نکته لازم است که سن گایی درست موقعی بالید که بوسا بوسون، بزرگ ترین هواخواه این نان گا یا سنت چینی، وارد آخرین مرحله ی کارش می شد، که او در دهه ی 1770 مهارتش را در مقام شاعر هایکو با استادیش در قلم نگاری یگانه کرد تا های گا را پدید آورد که سبک عمومی و آزاد دوره های شعر قصار گونه ی زنجیری همراه با پیشطرح است. این دو نفر شاید هیچ وقت همدیگر را ندیده باشند، اما می توان فرض را بر این گذاشت که سن گایی با آخرین کارهای بوسون آشنا بوده است. سن گایی در حدود چهل سالگی به هاکاتا در کیوشو رفت و آن موقعی که مرید گشن ذن جی بود در ناگاتا از 1770 تا 1783، با زنده ترین جنبش آن دوره در محافل ذن در تماس بوده است. این جنبش را ایکه نو تای گا و یوسا بوسون رهبری می کردند. همکناری نزدیک شعر هایکو و تصویر گری در کار سن گایی برگرفته از این جنبش است. سنتی که در میان روحانیان ذن رواج داشت، استادی هنر خوشنویسی و ارزش موازی آن با هنر نقاشی بود، که وجه مشترک شان بستگی تنگاتنگ همانی فنی این رسانه بود.

مقالات مرتبط با کتاب سن گایی، استاد ذن
اختلال های روانشناختی با نام شخصیت های داستانی
اختلال های روانشناختی با نام شخصیت های داستانی
ادامه مقاله
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب سن گایی، استاد ذن" ثبت می‌کند