کتاب بوی برف

«بوی برف» رمانی نوشته‌ی شهلا شهابیان است که از رویدادهای تاریخی و شرایط دوره‌ی حکومت پهلوی اول، تصویری ملموس ارائه می‌دهد؛ سرگذشت پرفراز و نشیب سه نسل از خانواده‌ای‌ و شرح ایستادگی‌ها و مقاومت نسل اندر نسل این خاندان.
نویسنده در این رمان با روایتی تودرتو به زندگی خاندان اصیل و بزرگی به اسم مشیر نقب می‌زند تا ایستادگی این خانواده را از خراسان تا گیلان نشان دهد. این روایت بر بستر شرایط جامعه در دورانی که کشور در اشغال متفقین بوده و ارتش روس در گیلان حضور داشت، رخ می‌دهد. رمانی که به موازات روایت تاریخی آمیخته به تخیل، از عشق، نفرت، مرگ و ترس می‌گوید.
میرزا ابوالقاسم خوشنویس نونقی جد بزرگ این خانواده، سررشته‌ی این مقاومت را به دست می‌گیرد. او که در خراسان، کاتب دیوانخانه‌ی حکومتی است، به دلیل سرپیچی از دستور وزیر خراسان مبنی بر نگارش سلیقه‌ای تاریخ، به عقوبت سختی دچار می‌شود. به طوری که دیگر نمی‌تواند قلم به دست بگیرد و این کار را به دخترش، عزیزه می‌سپارد. او از پدرش، هنر نگارش را فراگرفته، سرنوشت پدر را مکتوب می‌کند تا سند ایستادگی او را در تاریخ ثبت کند. عزیزه با یحیی ازدواج می‌کند و در کنار همسرش به مبارزه با ظلم ادامه می‌دهد. جاجان یا همان عزیزه پیش از مرگ، از نوه‌اش سوری می‌خواهد که کتاب را ادامه دهد و شرح این زندگینامه‌ی تاریخی را به سرانجام برساند. سوری در این مسیر به حقایق تلخی پی می‌برد که او را مبهوت می‌کند، اما او به نوشتن ادامه می‌دهد تا وصیت جاجان ناتمام نماند.
این اثر را می‌توان رمانی تاریخی در نظر گرفت، هرچند این اثر رمانی مستند نیست اما برداشت‌ و روایت ذهنی شهلا شهابیان، واقعیت‌هایی را روایت می‌کند که برای همه آشناست؛ قصه‌ی ظلم و ستم و تحریف تاریخ. رمان تاریخی، تاریخ و حال و هوای زمانه‌ی وقوع رخدادها را بهتر از تاریخ نشان می‌دهد، داستانی در تقابل با تحریف تاریخ. او این داستان را با طرحی عاشقانه درهم آمیخته و داستان دلدادگی راوی را به تصویر می‌کشد؛ دختر جوانی که به‌جای خون سرخ عاشق، هراسی موروثی در رگ‌هایش جریان دارد.
«بوی برف» رمانی تاریخی است، روایت داستان‌هایی که ماجرای آن‌ها از میان کوره‌راه‌های تاریخ می‌گذرد. گزینه‌ای مناسب برای علاقمندان به رمان‌های تاریخی.