کتاب تو که‎ منو می شناسی‎ کارلو

"تو که‎ منو می شناسی‎ کارلوگ یکی از داستان‌های کوتاه برجسته آلبرتو موراویا است که در مجموعه "Racconti romani" (داستان‌های رومی) گنجانده شده و به بررسی پیچیدگی‌های زندگی در رم می‌پردازد. موراویا در این داستان به تماشای روان‌شناسی انسان و پویایی‌های اجتماعی پرداخته و موضوعات عمیق‌تری چون هویت، شناخت و تنهایی را بررسی می‌کند. داستان به‌ویژه به دلیل پیچیدگی‌های روابط انسانی و حاشیه‌نشینی در جامعه‌ای که معمولا آسیب‌پذیران را نادیده می‌گیرد، برجسته است.
داستان درباره یک گدای به نام تولیو است که در تلاش است تا از رهگذری به نام کارلو کمک بگیرد. در طول گفت‌وگویی ساده اما آشکار، احساسات و ادراکات تولیو نسبت به کارلو و وضعیت اجتماعی خود برملا می‌شود. عنوان داستان به نوعی به یک رابطه آشنا بین این دو اشاره دارد، اما حقیقت این رابطه همچنان مبهم باقی می‌ماند و این موضوع خواننده را وادار می‌کند تا در مورد مسائل شناخت و هویت تفکر کند.
موراویا در این داستان به موضوعاتی چون تنهایی، هویت و ادراک اجتماعی پرداخته است. گدای داستان نمادی از حاشیه‌نشینی است و نشان می‌دهد که چگونه مبارزه برای حفظ کرامت انسانی در جامعه‌ای که افراد آسیب‌پذیر را نادیده می‌گیرد، می‌تواند به وجود آید. تعامل میان شخصیت‌ها همچنین این فرصت را می‌دهد تا خوانندگان درباره حافظه، شناخت و پیچیدگی‌های روابط انسانی فکر کنند. آلبرتو موراویا (۱۹۰۷-۱۹۹۰) یکی از نویسندگان و روزنامه‌نگاران برجسته ایتالیایی بود که آثارش عمدتا به بررسی بیگانگی اجتماعی، جنسیت مدرن و اگزیستانسیالیسم می‌پرداخت. معروف‌ترین آثار او شامل *Gli indifferenti* (زمان بی‌تفاوتی)، *Il conformista* (انطباق‌گرایان) و *La ciociara* (دو زن) است. نوشته‌های موراویا به‌ویژه به دلیل نگاهی دقیق و واقع‌گرایانه به زندگی بورژوازی و مسائل اجتماعی شناخته شده است.
"تو من را می‌شناسی، کارلو" داستانی است که مهارت موراویا را در به تصویر کشیدن پیچیدگی‌های روابط انسانی و مسائل اجتماعی نشان می‌دهد. این داستان از طریق یک برخورد کوتاه و در عین حال عمیق، خوانندگان را وادار می‌کند تا درباره هویت، شناخت و شرایط انسانی تفکر کنند.