سقراط واژه ای را به کار می برد که آتنی ها با آن از او سخن می گویند و او خود را با آن معرفی می کند: من در مبنای دانش مردم، تردید ایجاد می کنم و تا آنجا پیش می روم که آدمیان دیگر چیزی ندانند. این واژه چنان با کلام یونانی عجین است که به آسانی ترجمه پذیر نیست. شلایر ماخر آن را چنین ترجمه کرده است: بدان که من نیز چنینم. اما این را پیش دیگران مگو، زیرا کسی نمی داند که چنین هنری دارم. و چون مردم از آن خبر ندارند، در غیاب من سخنی در این باره نمی گویند، بلکه می گویند که من فهم ناپذیرترین مردمانم و همگان را به سرگردانی می کشانم. بی گمان تو نیز آن را شنیده ای...
هرمس