ﺑﺎورم ﻧﻤﯿﺸﺪ!از ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاﯾﺶ که ﻋﺎﺷﻘﺎنه ﺑﺮای دﯾﮕﺮی زﻣﺰمه ﻣﯿﮑﺮد ﻗﻠﺒﻢ از ﺗﭙﺶ ﺑﺎز اﯾﺴﺘﺪ.ﻓﺸﺎر پنجه ھﺎی ﻏﻢ راه ﻧﻔﺴﻢ را ﺑﺴﺖ . ﻣﻦ که در اﯾﻦ ﻣﺪت به ﺳﺎن ﻣﺤﺘﻀﺮی در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯿﺰدم به راﺳﺘﯽ ﻣﺮدم ،روح و ﻗﻠﺒﻢ ﻣﺮد . ﭼﮕﻮنه ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎور ﮐﻨﻢ؟ ﻣﻦ که همه ی ھﺴﺘﯽ ام را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺬاﺷته ﺑﻮدم. ﻣﻦ که در ﻣﯿﺎن اﯾﻦ همه ﻣﺸﮑﻞ او را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮدم.ﺣﺎل ﺑﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻋﻤﺮم چه ﻣﯿﮑﺮدم؟ ﺑﺎ ﻏﺮور ﺑﺮ ﺑﺎد رفته، ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﭘﮋﻣﺮده؟ دﯾﮕﺮ به چه دﻟﯿﻠﯽ ادامه ﻣﯿﺪادم؟ اﺻﻼ ﺑﺮای چه زﻧﺪه ﺑﻮدم؟ در آن ﻟﺤظه ﻗﻠﺒﻢ به ھﺰاران تکه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد . ﺗکه ھﺎی رﯾﺰی که ﺗﺒﺪﯾﻞ به ﺳﻨﮓ ﻣﯿﺸﺪ. از ھﺮچه ﺑﻮد و ﻧﺒﻮد ﺑﯿﺰار ﺑﻮدم .ﭼﺮا به دﻧﯿﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدم؟ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﯽ ﻋﺎطفه و ﺳﻨﮕﺪل اﺳﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدم .اﺻﻼ ﻣﻦ که ﻋﺸﻖ را به ﻣﺴﺨﺮه ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﭼﺮا ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪه ﺑﻮدم؟ﮔﻨﺎه ﻣﻦ چه ﺑﻮد؟ ﮔﻨﺎه ﻣﻦ و اﻣﺜﺎل ﻣﻦ که از ﻋﺸﻖ ، ﺑﺘﯽ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﯽ ﻣﯿﺴﺎزﻧﺪ.
اسم منم هستیه ❤️