کتاب آبنبات چوبی

من این رمان نوجوان که بودم خوندم و برای اولین بار بود که اسم سادیسم شنیدم و با این بیماری آشنا شدم خانم پورنسایی روانشناس هستن و رمان‌ها که می‌نویسن روانشناسی هست و خوندن این رمان خوب بود چون به آگاهیم اضافه کرد و البته چقدر زنان مطلقه و بی پول مظلوم واقع شدن 🙂و وقتی به مونا برای استخدام کار پیشنهاد بیشرمانه میدادن چقدر افسوس خوردم و اینکه از مونا یادگرفتن باید هنری یاد گرفت و اعتماد نکرد چون هنر خاصی و نداشت و بدون مدرک پولش به رامین داد رفت زیر سلطه اش سادیسم فقط برا رابطه نبود همین که به مونا می‌گفت هر چی میخری فاکتورش بیار یه نمونه از رفتار شخص آزارگر هست اگر مونا آگاهی داشت قبل صیغه با رامین یه سری تعهد می‌گرفت البته افسوس که مونا به خاطر رفاه خانوادش و فقر کار آنچنان نتونست انجام بده

سلام به همگی و خسته نباشید به شما غزل جان، از اینکه این مشکلات رو به رشته تحریر در آوردین تا آگاه‌تر بشیم،من امروز رمان آبنبات چوبی رو تموم کردم یه بارم تو ۱۷ سالگی خواندم و باهاش پا به پای صفحاتش اشک ریختم ولی الان خیلی دوست دارم بدونم حال مونا خوب هست،خواهر و برادرش و عزیز خوب هستند رامین تونسته عقده‌های درونیشو تخلیه کنه تونسته دوست داشتنو جایگزین حقارت کنه؟

شدیدا دلم میخواد بدونم الان درچه حالن رامین خوب شده؟ زندگی خوبی دارن؟ ولی متاسفانه خبری ازشون نیست😢

شمارش برای من بفرستید شاید من بتونم کمکش کنم ب راه خوب بکشونمش

من شخصیت رامین دوست داشتم اگه بیماریش فاکتور بگیریم ، چرا مونا به کمیته مراجعه نکرد برای کمک ❣️

آگاهی در رابطه با بیماری سادیسم 😱