تکنیک های حکومت چرچیل کاملا غیر متعارف بود. او پرانرژی، با اعتماد به نفس و متقاعدکننده، ترجیح داد در زمانی که مخاطرات بالا بود خارج از کانال های رسمی خدمات ملکی عمل کند. در هنگام شکل‌گیری سیاست خارجی، روش کاری مورد علاقه او دیپلماسی اجلاس سران بود - پرورش تماس‌های شخصی برای دستیابی به اهداف ملی. در بهترین حالت، مداخله مستقیم او می تواند قهرمانانه موفقیت آمیز باشد، به عنوان مثال، ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم در بدترین حالت خود کاملا شکست خورد. در هر صورت، این سیاست بین المللی در سطحی از درام و ریسک بالا بود.
این کتاب تمایل چرچیل به اقدام مستقیم دیپلماتیک را از اولین مشارکت آزمایشی او در سال 1908 تا زمان بازنشستگی او به عنوان نخست وزیر در سال 1955 بررسی می کند. تمرکز اصلی آن دوره 1945-1955 است، که طی آن تمام نیروی دیپلماسی شخصی چرچیل برای حفظ قدرت بریتانیا بزرگ معطوف شد. وضعیت قدرت - در رابطه با اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده - در زمانی که قدرت اقتصادی خود در حال کاهش بود. به ویژه، پس از اکتبر 1951، چرچیل به دنبال احیای نشست «سه بزرگ» با رئیس جمهور آیزنهاور و جانشینان استالین در روسیه شوروی بود که او آن را موثرترین وسیله برای جلوگیری از هولوکاست هسته ای و دستیابی به صلحی پایدار می دانست.
این کتاب بر اساس بررسی دقیق اسناد رسمی و آرشیوهای خصوصی در اروپا و ایالات متحده، زمینه جدید حیاتی را هم از نظر مطالعات چرچیل و هم از نظر تاریخ بین‌المللی جنگ سرد می‌گشاید.
کتاب جنگ سرد چرچیل
اطلاعات
کلاوس لارس
