این خرافه (تابو) که فروش فیلم را معیار زیبایی شناسانه برای اثر بدانیم، دیدگاهی مرده است. ملاک ارزش گذاری اخلاقی برای فیلم ها نداریم و نمی توانیم ادعا کنیم که موضوعی مبتذل است یا شایسته ی تحسین. روایت ها در نزد بیننده ی فرضی موجود است و در واقع به تصاویر تحمیل می شود. این موضوع که زمینه ی اصلی در لذت بردن از اثری سینمایی چیست برای هیچ کس مکشوف نیست؛ با این حال نمی توان صرف کمال جویی یا بیهوده گرایی را مجزا ملاک گرفت، چون که می تواند هر دوی این ها بی معنی باشد. نمی توان بدیع بودن یا تکراری بودن را ملاک گرفت، چرا که هر دوی این ها زمینه ی فروش بالای اثر را می سازند.
روزنه کار
علیرضا کاوه
