کتاب یادداشت هایی درباره ی کافکا

«یادداشت هایی درباره ی کافکا» مجموعه نقدها و نظرات و تفاسیر تئودور و. آدورنو درباره این نویسنده بزرگ آلمانی زبان است.
آدورنو، فیلسوف، جامعه شناس، منتقد موسیقی و آهنگ ساز آلمانی است. او در فرانکفورت و در خانواده ای یهودی زده شد اما بعدها به مذهب پروتستان گروید. ااو که درشته های فلسفه، موسیقی، روان شناسی و جامعه شناسی تحصیل کرده بود در کنار والتر بنیامین و هورکهیمر از بنیان گذاران مکتب فرانکفورت را بنیان نهاد. سال ۱۹۵۷ در دانشگاه فرانکفورت کرسی استادی فلسفه و جامعه شناسی به آدورنو اعطا شد. وی پس از بازنشستگی هورکهیمر در سال ۱۹۵۹ مدیریت «موسّسهٔ پژوهش های اجتماعی» را عهده دار گشت و در ۱۹۶۳ به ریاست «مجمع جامعه شناسان آلمان»۱۹۶ برگزیده شد. او در این دوران فعّالیت قلمی را هم دنبال می کرد و آثار فراوانی پدید آورد. مهم ترین اثر فلسفی وی، دیالکتیک منفی، سال ۱۹۶۶ منتشر شد.
آدورنو در دههٔ آخر زندگی از سرشناس ترین و محبوب ترین استادان دانشگاه فرانکفورت بود و کلاس های درس اش در بزرگ ترین سالن دانشگاه برگزار می شد. او در ششم اوت ۱۹۶۹ در سوئیس به علّت سکتهٔ قلبی درگذشت.
به گفته مترجم کتاب تاکنون کسی کافکا را به گستردگی آدورنو تفسیر نکرده است. فارغ از آن که تا چه اندازه با گفته های او دربارهٔ نویسندهٔ نامور آلمانی زبان موافق باشیم، وسعت پهنه ای که وی در آن، معنا و تا حدودی صورت آثار کافکا را شرح می دهد، تحسین برانگیز است. تصویری که «یادداشت هایی دربارهٔ کافکا» در مجموع از خالق محاکمه و قصر می سازد، متشکّل است از قطعاتی پرشمار که هر یک وجهی از هنر و اندیشهٔ وی را بازتاب می دهد و او را با شخصیت یا مکتبی مرتبط می کند. مشکل بتوان خوانندهٔ صاحب نظری جست که برای همهٔ این قطعات اصالت قائل باشد، امّا کثرت آن ها یحتمل نزد هیچ یک از شارحان و مفسّران کافکا یافت نشود. همین نکته از اسباب شهرت و اهمّیت کم نظیر متن حاضر در تاریخ نقد کافکاست. سبب دیگر بی تردید اعتبار جهانی اندیشهٔ آدورنو و نفوذ هم چنان پابرجای آرای وی در میان روشن فکران چپ و متمایل به چپ است.
«یادداشت هایی دربارهٔ کافکا» در میان انبوه بی شمار مطالبی که تاکنون دربارهٔ نویسندهٔ پراگی نوشته شده، جایگاهی ویژه دارد و از جریان سازترین آن هاست.
در نخستین دهه های پس از مرگ کافکا کسانی چون ماکس برود و هانس یوآخیم شوپس او را نویسندهٔ مذهبی کامل عیاری شناسانده بودند. آدورنو شاید اوّلین منتقد ناموری بود که کافکا را کاملا این جهانی تفسیر کرد و راه را برای نقدهای مشابه، ازجمله تحلیل های جامعه گرایانه و روان کاوانه، گشود.
در کتاب حاضر ۹ یادداشت آدورنو درباره فرانتس کافکا را می خوانید.