کتاب داستان پست مدرنیسم

کتاب «داستان پست مدرنیسم» اثر چارلز جنکز، تحلیلی از مسیر پنجاه‌ساله جنبش پسامدرنیسم در معماری است؛ جریانی که از دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و تا دهه ۲۰۱۰ با چهره‌ها و رویکردهای گوناگون ادامه یافت. جنکس، به عنوان یکی از نظریه‌پردازان اصلی این مکتب، در این اثر نه تنها تاریخچه را بازگو می‌کند، بلکه با نگاهی نقادانه و طنزآمیز، چالش‌ها و بازتعریف‌های این جریان را بررسی می‌کند. ساختار کتاب در هفت بخش سامان یافته که ترتیب آن همزمان تاریخی و تحلیلی است. جنکز ابتدا به فروپاشی نمادین مدرنیسم اشاره می‌کند و حادثه تخریب مجتمع مسکونی پروئیت ایگو در سال ۱۹۷۲ را نقطه پایان عصر مدرن می‌داند. سپس با معرفی مفهوم «رمزگذاری دوگانه»، توضیح می‌دهد که چگونه معماران پسامدرن آثار خود را طوری طراحی کردند که هم برای مخاطبان عام و هم برای متخصصان جذاب و قابل درک باشد. این ایده به مرور در سایر هنرها نیز نفوذ یافت. در بخش‌های میانی، جنکز واکنش‌های متنوع معماران به مدرنیسم را دسته‌بندی می‌کند و با مثال‌های متعدد نشان می‌دهد که پسامدرنیسم تنها یک سبک بصری نیست، بلکه شبکه‌ای از رویکردهای انتقادی و خلاقانه است که به بافت اجتماعی و فرهنگی واکنش نشان می‌دهند. جنکز با بررسی معماری فراکتال و اشکال الهام‌گرفته از علوم نوین، نشان می‌دهد که چگونه پسامدرنیسم در دهه‌های پایانی قرن بیستم از تزئینات سطحی فراتر رفت و به زبان علمی-فرهنگی تازه‌ای دست یافت. بخش دیگری از کتاب به پدیده «بنای نمادین» و اثر بیلبائو اختصاص دارد؛ بناهایی که فراتر از عملکردشان به نماد شهری یا ملی بدل می‌شوند. جنکز این آثار را هم ستایش و هم نقد می‌کند و به مخاطب یادآور می‌شود که نمادگرایی می‌تواند هم الهام‌بخش و هم گمراه‌کننده باشد. کتاب با ترکیب روایت تاریخی، تصاویر و نمودارهای متعدد، مفاهیم را ساده منتقل می‌کند و با زبانی روان و تئوریک، پلی میان نظریه و تجربه حسی معماری برای مخاطبان تخصصی و عمومی می‌سازد. جنکز در این اثر نشان می‌دهد که پسامدرنیسم، با همه تضادها و شوخ‌طبعی‌هایش، هنوز روایتی زنده و پرچالش از مواجهه هنر با جهان پیچیده امروز است.