در سال 1985 مجموعه ای از قصه ها و مقالات ادبی موریس بلانشو تحت عنوان «The Station Hill Blanchot Reader» منتشر شد. در این مجموعه پل استر، نویسنده و مترجم آمریکایی دو داستان از آن را با عناوین «بهشت» و «واپسین کلام» و نیز یک مقاله با عنوان «پس از واقعه» ترجمه نمود. او به همراه همسرش لیدیا دیویس، این مجموعه (دو داستان و یک مقاله) را «دور باطل» نام نهادند. داستان اول با عنوان «بهشت» یا «رنج ایده شاد» است که در یک دیستوپیا یا مدینه رذیله ای رخ میدهد و مکانی است برای آماده سازی زندانیان یا بیگانگان برای حضور در جامعه شهری. شخصیت محوری داستان الکساندر آکیم در معرض این آموزش ها است. همانطور که داستان نشان میدهد، یک تقابل و تفاوت عمیق بین اقامتگاه و جهان بیرونی که برای بیگانگان محبوس ممنوع است،وجود دارد... در حالی که «بهشت» با ایده دیگری درگیر است،«واپسین کلام» هم در فضایی مشابه و تیره روایت میشود، اما این بار اهتمام نویسنده، مسئله زبان و تنهایی است که در کارهای نظری بلانشو به تفصیل بحث شده است. همانند بهشت، شخصیتها در شهری غریب گیر افتاده اند که از نوعی ممنوعیت در سخن گفتن رنج میبرند. شخصیت مرکزی داستان بی نام است در تلاش است که ممنوعیت حرف زدن را بشکند... در مقاله «پس از واقعه» بحث مهم بلانشو رابطه بین تاریخ و نوشتار است. با بازخوانی روایتهای قدیمی اشبلانشو آنها را در رابطه با تاریخ قرار میدهد، به خصوص یک داستانش بهشت را با هولوکاست مقایسه میکند.
کتاب دور باطل
مولی
موریس بلانشو
