کتاب هم کنش گرایی نمادی

هربرت بلومر در اثر خود با عنوان «هم‌کنش‌گرایی نمادی» به بررسی نظریه‌ای به نام "کنش متقابل نمادین" می‌پردازد. این نظریه بر این اصل استوار است که رفتار اجتماعی افراد از طریق تعاملات آن‌ها با یکدیگر و معانی‌ای که به موقعیت‌ها، اشیا و افراد می‌دهند، شکل می‌گیرد. بلومر این نظریه را بر اساس سه اصل اساسی توضیح می‌دهد: اول، اینکه معانی از طریق تعاملات اجتماعی ایجاد می‌شوند؛ دوم، اینکه این معانی از طریق فرآیند تفسیر فردی تغییر می‌کنند؛ و سوم، اینکه افراد بر اساس تفسیرهای خود از این معانی، اقدام می‌کنند.
در این کتاب، بلومر تأکید دارد که انسان‌ها موجوداتی فعال هستند که به‌طور آگاهانه و از طریق فرآیند تفسیر به رفتار خود معنا می‌دهند. برخلاف رویکردهای پوزیتیویستی که تأکید دارند رفتار انسان‌ها به‌طور کلی تحت تأثیر عوامل بیرونی و ساختارهای اجتماعی است، بلومر معتقد است که افراد در درک و واکنش به موقعیت‌های اجتماعی نقش فعال دارند. او با استفاده از این رویکرد، جامعه را نه به عنوان یک ساختار ثابت، بلکه به‌عنوان پدیده‌ای پویا و در حال تغییر می‌بیند که از طریق تعاملات روزمره ساخته می‌شود.
یکی دیگر از نکات مهم این کتاب نقد بلومر به روش‌های پوزیتیویستی است. او معتقد است که چون رفتار انسان‌ها به‌طور مداوم در حال تغییر و تطابق با شرایط است نمی‌توان آن را با داده‌های کمی و قوانین ثابت تحلیل کرد. بلومر از یک روش‌شناسی تفسیری استفاده می‌کند که در آن به جای استفاده از داده‌های آماری، بر تحلیل کیفی تعاملات اجتماعی و معنای آن‌ها تأکید دارد. کتاب «هم‌کنش‌گرایی نمادی» نشان می‌دهد که چگونه واقعیت اجتماعی از طریق تعاملات نمادین ساخته می‌شود و افراد با استفاده از زبان، نشانه‌ها و تفسیرهای خود، دنیای اجتماعی خود را به‌طور مستمر تغییر می‌دهند.