در آسمان رساله اصلی کیهان شناسی ارسطو است: که در سال 350 قبل از میلاد نوشته شده است، حاوی نظریه نجومی و ایده های او در مورد عملکرد انضمامی جهان زمین است.
این اثر به‌عنوان یکی از ارکان تعیین‌کننده جهان‌بینی ارسطویی، مکتبی از فلسفه که تقریبا دو هزار سال بر تفکر روشنفکری تسلط داشت، قابل توجه است. به همین ترتیب، این اثر و آثار دیگر ارسطو، آثار مهمی بودند که بسیاری از مکتب‌شناسی از آنها نشأت می‌گرفت. به گفته ارسطو در De Caelo، اجرام آسمانی کامل‌ترین واقعیت‌ها (یا «مواد») هستند که بر حرکات آنها اصولی غیر از حرکات اجسام در کره زیر قمری حاکم است. دومی از یک یا همه چهار عنصر کلاسیک (زمین، آب، هوا، آتش) تشکیل شده و فاسد شدنی است. امّا چیزی که آسمانها از آن ساخته شده است فنا ناپذیر است، پس در معرض نسل و فساد نیستند. از این رو حرکات آنها ابدی و کامل هستند و حرکت کامل حرکت دایره ای است که بر خلاف حرکت های زمینی به سمت بالا و پایین می تواند تا ابد یکسان دوام بیاورد - یک سلف اولیه برای اولین قانون حرکت نیوتن. ارسطو این نظریه را مطرح کرد که اتر در هیچ کجای زمین وجود ندارد، اما عنصری منحصر به فرد در آسمان است. اجرام سماوی به عنوان مواد دارای ماده (اتر) و شکل (دوره معینی از چرخش یکنواخت) هستند. گاهی اوقات به نظر می رسد که ارسطو آنها را موجودات زنده ای می داند که شکل آنها روح عقلانی است.
کتاب در آسمان
