موضوع این کتاب به سنجش چند داستان و ابیاتی از شاهنامه فردوسی با برابر آنها در زبان فارسی میانه اختصاص دارد .این داستان ها در شاهنامه زیر عنوان : پادشاهی اشکانیان، داستان بوذرجمهر، پادشاهی گشتاسب، داستان در نهادن شطرنج، داستان بیژن و منیژه، به نظم درآمده که برابر آنها در فارسی میانه عبارت اند از :کارنامه اردشیر بابکان، یادگار زریران، گزارش شطرنج، و قطعه آخرین ایزدان .در این بررسی پیوندی که میان داستان سرایی و شیوه نگارش اندرزها وجود داشته مطرح می گردد و چگونگی انتقال آنها از زبان کهن تر به زبان تازه تر (زبان فردوسی) به شرح در می آید .
کتاب شاهنامه و زبان پهلوی
پازینه
داریوش اکبرزاده
