ژیژک، مدعی ست که امروزه در حال نزدیک شدن به تجربه ی زیستی جدیدی هستیم که درک جدیدی از زندگی و فرم روایت خطی و متمرکز را ازهم می پاشاند، و زندگی را به شکل جریان چندخطی عرضه می کند. سه فیلم کیشلوفسکی، مشخصا چنین تجربه ای را بازسازی می کند: بخت کور، زندگی دوگانه ی ورونیک و قرمز. آن چه باعث پیوند این سه فیلم را به هم می شود، مفهوم اخلاقی انتخاب بین «زندگی آرمانی» و «رسالت» است. ولی سوال مهمی پیش می آید: آیا وقوف به این زندگی های چندگانه واقعا رهایی بخش است؟ تصویر این زندگی ممکن است غیر از آنی باشد که درحال حاضر هست، و امکانات متفاوت این جهان بدیل ممکن است به طریقی تحقق یابند؛ جهان خفقان آوری را مجسم کنید که در آن آزادی برای هیچ گونه انتخابی نیست. وقوف رعب آور به این بستار را در فریاد مستأصلانه ی آغاز بخت کور شاهد هستیم: سیمایی که هر بار با بازگشت به زندگی ای که توان زیستن آن را داشته است، از وحشت انتخاب هر یک به هراس می افتد و جیغ می کشد.
کتاب وحشت از اشک های واقعی ترجمه فتاح محمدی از روی مجموعه ای از درس گفتارهایی برآمده است که اسلاوی ژیژک ارائه کرده است. این کتاب به بحث مربوط به مابعد نظریه و شناخت گرایی از طریق بررسی فیلم های کریستف کیلوفسکی بر بنیان مبارزه و آگاهی طبقاتی می پردازد. به طور مثال در بخش اول این کتاب تحت عنوان امرکلی: بار دیگر دوخت، از طریق گفت و گوی انتقادی با ما بعد نظریه ی شناخت گرا تلاش می شود نشان داده شود چگونه آثار کیسلوفسکی، پایگاه مبارزه ی طبقاتی در هنر می باشند. هدف ژیژک در کتاب وحشت از اشک های واقعی این است که به آثار کیسلوفسکی رجوع کند تا به کار و نظریه بپردازد.
کتاب وحشت از اشک های واقعی
هزاره سوم اندیشه
اسلاوی ژیژک
