دینا کسل تر از همیشه روی تخت دمر افتاد و با بی حوصلگی کتاب درسی اش را ورق زد. چشمش رو نوشته های کتاب می دوید و فکرش در مهمانی مریم دور می زد. از اینکه بالاخره توانسته بود مثل بقیه دوستانش به این مهمانی برود هنوز ذوق زده بود. همین هفته ی گذشته چه قدر سعی کرده بود مادرش را راضی کند تا پدرش را مجاب کند به او اجازه دهد به این مهمانی برود و آخر هم با وساطت مادر فرزانه کارها صورت گرفته بود. امسال برایش سال سرنوشت سازی بود، یا باید ادامه تحصیل می داد یا به دیپلم اکتفا می کرد و دنبال کار می رفت که با شناختی که از پدرش داشت، محال بود و آخرین راه اینکه باید ازدواج می کرد. محمود با ادامه تحصیل دخترش مخالفتی نداشت بخصوص که او هر سال جزء دانش آموزان خوب کلاس بود و تمام دبیرها روی دانشگاه رفتنش حساب می کردند. درس خواندن تنها سرگرمی ای بود که به آن دلخوش کرد بود با این حال ترجیح می داد ازدواج کند بلکه بتواند روی دیگری از زندگی را هم تجربه نماید.
