کتاب امیلی و مداد جادویی

«امیلی و مداد جادویی» نوشته‌ی هانریت بیشونیه، رمانی مصور و مناسب کودکان است. امیلی، دخترکی هشت ساله با موهای فرفری مدادی جادویی دارد. این مداد به او کمک می‌کند تا با استفاده از تخیلاتش، ماجراهای جالبی خلق کند.
امیلی مثل همه‌ی بچه‌ها عاشق شنیدن داستان و قصه است. او موقع داستان‌خوانی خانم رموفو با تمام وجود گوش می‌دهد. این بار داستانی که خانم رموفو می‌خواند درباره‌ی شوالیه‌ها و قهرمانان افسانه‌ای است و او تازه به وسط نبرد رسیده که زنگ مدرسه به صدا درمی‌آید. بنابراین، نبرد شوالیه‌ها هم باید از نیمه رها شود. خانم معلم غرغرهای زیرلبی امیلی را می‌شنود و از او می‌خواهد ادامه‌ی داستان را خودش بنویسد. بعد از این ماجرا، وقتی که امیلی خوشحال به سمت خانه می‌رود، توی راه یک مداد پیدا می‌کند؛ یک مداد قرمز که سرش یک پاک‌کن دارد، هیچ‌چیز خارق‌العاده‌ای در آن مداد وجود ندارد حتی نوکش هم شکسته است، با این حال این مداد جادویی است. مدادی که حرف می‌زند و عاشق نقاشی کشیدن است. علاوه بر این، نقاشی‌هایی که این مداد جادویی می‌کشد، جان می‌گیرند و از دل کاغذ بیرون می‌آیند. تصور کنید حالا امیلی می‌تواند نقاشی شوالیه‌ها و قلعه‌های قرون وسطایی را با مدادش بکشد. با جان گرفتن این نقاشی‌ها امیلی خودش را در میانه‌ی یک جنگ تمام‌عیار می‌بیند.
نویسنده در این داستان بر قدرت تخیل کودکان تاکید می‌کند، او نشان می‌دهد که تخیل کودکان تا کجاها می‌تواند پر بکشد. او این تخیل را زیبا و خلاقانه نشان می‌دهد و به کودکان می‌آموزد تا تخیل خودشان را رها کنند اما به شکلی خلاقانه از آن استفاده کنند. خلق داستان یکی از مواردی است که به تخیل نیاز دارد؛ تخیلی که همراه با آفرینش و خلق است. امیلی در این داستان عاشق شنیدن قصه است و خانم معلم از او می‌خواهد تا داستان را خودش ادامه بدهد. تخیل امیلی چنان گسترده است که ادامه‌ی داستان را به گونه‌ای تازه و انگار به شکل زنده اجرا می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که امیلی به عنوان یک شنونده و خواننده‌ی داستان می‌تواند وارد فضای داستان شود و این را به شکلی عملی، عینی و همزمان با تخیلی سرشار نشان می‌دهد.
«امیلی و مداد جادویی» داستانی خواندنی و سرشار از تخیل است و کودکان از خواندن آن لذت می‌برند و علاوه بر این، تخیل‌شان نیز گسترده‌تر می‌شود و پرورش پیدا می‌کند.