کتاب چاه; کتاب چاه

کتاب چاه

pit
تک داستان ها 2

کد کتاب : 53431
شابک : 978-6007826898
قطع : پالتویی
تعداد صفحه : 45
سال انتشار شمسی : 1399
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 6 اردیبهشت

معرفی کتاب چاه اثر داوود غفارزادگان

داستان چاه پیش از این با نام درخت جارو منتشر شده است. چاه، با روایت و فرمی شگرف از جمله آثار خاص این نویسنده ایرانی است که باید چندین بار آن را خواند. در هر بار خوانش چاه می توان لحظاتی نو دریافت.
داوود غفارزادگان
داوود غفارزادگان متولد ۱۳۳۸ اردبیل- داستان‌نویس ایرانی است.بیش از سه دهه داستان‌هایی با موضوعات متنوع و برای مخاطبان متنوع نوشته‌است. جایزهٔ ۲۰ سال ادبیات داستانی (بزرگسالان) به خاطر اثر ارزش‌مندش ماسه نفرهستیم به او تعلق گرفت. وی یکی از مؤثرترین نویسندگان در عرصه ادبیات کودک و نوجوان است. نشان طلایی از جشن‌وارهٔ بزرگ برگزیدگان ادبیات کودک ونوجوان (انجمن نویسندگان کودک ونوجوان)به عنوان یکی از بهترین داستان نویسان دو دهه از جوایز دیگر اوست.رمان فال خون او توسط پروفسور ...
دسته بندی های کتاب چاه
ادبیات داستانی
ادبیات معاصر
ادبیات ایران
قسمت هایی از کتاب چاه (لذت متن)
بعد از چهارده پانزده ساعت رانندگی، نای ایستادن نداشتم. رفتم که تکیه به دیوار چمبک بزنم زمین، اما انگار از جایی ناپیدا می‏ پاییدنم. تا خواستم بنشینم کسی به اسم صدایم زد. هول‏ زده برخاستم. صدا از پشت در بود. رفتم به آن سمت. در باز شد؛ مثل در ورودی با دستی نامریی. اتاقی دیدم این‏ بار مفروش. در و دیوارها آیینه ‏کاری شده و چلچراغی روشن با آویزه‏ های بلور. دورتادور اتاق مخده و توی طاقچه‏ های ترمه‏ پوش، لاله. دست‏ و‏ پایم را گم کردم. با کفش روی فرش ابریشم ایستاده بودم. هر چند تنها، اما یقین می ‏دیدنم و نفس که می ‏کشیدم حسابش را داشتند. توی همچی وضعی نمی‏ خواستم بی ‏ادب هم جلوه کنم. کفش‏ ها را درآوردم زدم زیر بغل. آهسته پا برداشتم. در آیینه ‏ها می‏ شکستم و خودم را پیدا نمی ‏کردم. لاله‏ ها در طاقچه‏ ها می‏ سوخت و پرده‏ های قلمکار جلو پنجره ‏ها از بادی ناپیدا تکان می‏ خورد. آیینه ‏ها گیجم می‏ کرد. ایستادم. باز آن سر اتاق دری بود قرینه‏ دو در دیگر. چارطاق و با پرده پوشیده. از آن ور پرده بوی خوش پلو و زعفران می ‏آمد. گاه پرده شکم برمی‏ داشت؛ انگار کسی به آن برخورده باشد و جینگ جینگ برخورد قاشق با بشقاب چینی. نور چلچراغ بی‏ حاشا برم می‏ بارید. و صدا بود. خرناسه‏ کیف‏ آور دهان‏ هایی که می‏ جنبد.