کنسرتوویلن شماره 1: این کنسرتو در «سی‌بمل ماژور» در سال 1773 یا 1775 توسط موتسارت نوشته شد. ساختار معمولی تند - آهسته - تند که در میان کنسرتوهای دیگر رواج دارد در این کنسرتو دیده می‌شود. این قطعه سرشار از گوشه‌های شادی‌آور است. کنسرتوویلن شماره 2: این کنسرتو در «مازور» در سال 1775 نوشته شد. کنسرتوویلن شماره 3: این کنسرتو در «سل ماژور» در سال 1775 نوشته شد. این کنسرتو به همراه کنسرتوی شماره 5 از معروف‌ترین کنسرتوویلن‌های موتسارت می‌باشد که دارای تم‌های زیبایی است. کنسرتوویلن شماره 4: این کنسرتو در «ر ماژور» و مانند بقیه کنسرتوها در سال 1775 نوشته شد و دارای ساختار تند - آهسته - تند می‌باشد. کنسرتوویلن شماره 5: این کنسرتو در «لا ماژور» است و به جرأت می‌توان گفت بهترین و همین‌طور آخرین کنسرتوویلن موتسارت است که در سال 1775 نوشته شد و ساختار موسیقیایی تند - آهسته - تند دارد.
کتاب موتسارت
نای و نی
ولفگانگ آمادئوس موتسارت
