«غلامحسین نامی» یکی از پیشگامان هنر مدرن ایران و از نقاشان آوانگارد تاریخ نقاشی ایران است که با دقت پژوهشگرانه‌ای که همواره با خلاقیت شگرف او همراه بوده، مجموعه‌ی بزرگی نقاشی با استفاده از ترکیب مواد مختلف و رنگ‌ها در فرم‌های بدیع به وجود آورده که همگی در عین نوگرایی مثال‌زدنی‌شان متأثر از معماری و مجسمه‌سازی ایرانی‌اند. نامی در چند دهه حضور مداوم در فرهنگ و هنر ایران علاوه بر نقاشی که عشق، زندگی و پیشه‌ی او بوده، کار تدریس و مدیریت فرهنگی نیز انجام داده که مجموعه‌ی این فعالیت‌ها موجب شده یادداشت‌ها و خاطرات او اسنادی قابل تامل از زیست فرهنگی شش دهه‌‌ی اخیر ایران باشند. کتاب «روزگار نو: خاطرات غلامحسین نامی» مانند یک اتوبیوگرافی است که نویسنده گویی خودش برابر خودش نشسته و به پرسش‌های مختلفی از زندگی، فعالیت‌های هنری و فرهنگی، دوستان و اطرافیان و بسیاری از ابهامات در خصوص اتفاق‌ها و روابط خودش با دیگران و حتی زندگی‌های دیگرانی که او در جریان‌شان بوده، پاسخ داده است. «روزگار نو» را هم‌چون دفتر تازه‌ای از تاریخ شفاهی هنر ایران می‌توان در نظر آورد که با نثری شیرین و زنده، زندگی و تاریخ نقاشی را دربرگرفته که نامش در جرگه‌ی درخشان‌ترین نام‌های هنر نوی ایران قرار دارد.
کتاب روزگار نو
نشر نظر
غلامحسین نامی
