«غزل سیب» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه منیرالدین بیروتی است که همه در دهه‌ی ۹۰ نوشته شده‌اند یا سیر نوشتنشان به مرحله‌ی نهایی رسیده است. آن‌چنان که از اطلاعات انتهای هر داستان برمی‌آید، هر کدام از داستان‌های این مجموعه چندین‌بار بازنویسی شده‌اند، صیقل خورده‌اند و در نهایت تبدیل شده‌اند به کلّی منسجم و یک‌پارچه که از منظر کیفیت روایی و کیفیت زبانی مثال‌زدنی هستند .منیرالدین بیروتی نویسنده این مجموعه خرداد ۱۳۴۹ در بغداد به دنیا آمد. اولین داستان کوتاه او در ۱۳۷۶ در مجله‌ی آدینه چاپ شد. پس از آن در چندین مجله‌ی ادبی در تهران و شهرستان‌ها مانند معیار، عصر پنجشنبه کارهایی از او چاپ شد. تا کنون چندین و چند مجموعه داستان کوتاه و رمان تاکنون از او منتشر شده‌است. بیروتی در سال‌‌های ۱۳۸۳ و ۱۳۸۵ به‌ترتیب با مجموعه‌داستان «تک خشت» و رمان «چهار درد» برنده‌ی چهارمین و ششمین جایزه‌ی هوشنگ گلشیری شده است. درواقع منیرالدین بیروتی راوی خستگی‌ناپذیری است که از نیمه‌ی دوم دهه‌ی هفتاد تاکنون از نام‌های معتبر و شناخته‌شده‌ی داستان ایران بوده است. او در رمان‌ها و مجموعه‌داستان‌هایش هم به «چه گفتن» توجه بسیار داشته و هم به «چگونه گفتن»؛ این توجه به «چگونه گفتن» اکنون بیروتی را صاحب صدا و سبکی خاص خود کرده است. آن‌گونه که هر کتابش در فضای ادبی ایران می‌تواند یک اتفاق محسوب شود.
کتاب غزل سیب
نیماژ
منیرالدین بیروتی
