مشکل اساسی گفتمان موسیقی ایرانی در این است که در زیستگاهی عامیانه شکل یافته و به‌سر می‌برد و درنتیجه گفتمانی عامیانه است. یکی از هدف‌های مهم کتاب موسقی ایرانی شناسی هم بیرون‌آمدن از این وضعیت و سعی در به‌کاربردن زبان علمی موسیقایی است.
وزنه‌ی اصلی در کتاب «موسیقی ایرانی» شناسی، استوارکردن ساختار موسیقی ایرانی از «مجموعه‌ی گوشه و ردیف آنها» به «مجموعه‌ی مقام‌ها و جنسیت‌هایشان» است؛ به‌عبارت دیگر شناسایی علمی و سیستماتیک موسیقی از راه شناسایی سیستم‌های صداها، به‌جای شناسایی عامیانه با کمک آهنگ‌ها(گوشه‌ها).
کتاب «موسیقی ایرانی» شناسی
هنر موسیقی
خسرو جعفرزاده
