درون آب

داستانی پرپیچ و خم و عمیقا رضایت بخش.

هزارتویی اسرارآمیز از پیچ و خم های داستانی.

یک داستان جنایی مسحورکننده.

آن گیاهان باشکوه، آن رنگ های سبز و زرد باورنکردنی سروهای کوهی بر بالای تپه در ذهنم شعله می کشند و با خودشان موجی از خاطرات را به همراه می آورند. وقتی چهار پنج ساله بودم پدر مرا با خودش می برد به درون آب. جیغ کشیدن و دست وپا زدن و لذت بردن و تو، که از بالای تخته سنگ ها می پریدی توی رودخانه، و هر بار بالا و بالاتر می رفتی. پیک نیک هایی که روی ساحل ماسه ای برکه سپری می کردیم؛ طعم کرم ضدآفتاب روی زبانم، صید ماهی های چاق وچله ی قهوه ای در آب گل آلود و نسبتا آرام پایین دست رودخانه که از آسیاب سرازیر می شد. تو بعد از یکی از آن پریدن های اشتباهی ات توی آب، با پاهای زخمی و خون آلود به خانه آمدی و وقتی پدر زخم هایت را تمیز می کرد حوله ی دم کنی چای را گذاشتی لای دندان هایت و فشار دادی؛ چون اهل گریه کردن نبودی.

او قبلا فکر می کرد که فقط پدر و مادرها می توانند آن گونه از عشقی را درک کنند که تمام روح آدم را فرا می گیرد، اما او اکنون به این فکر می کرد که فقط مادرها هستند که این گونه از عشق را درک می کنند.

ترس هایی که ذهن می سازد، همیشه از واقعیت، بسیار بدتر و وحشتناک ترند.