حال که در دهه‌ی پنجم پس از انقلاب 1357 قرار داریم، هر روز قصه‌های بیشتری که رنگ و بوی تاریخ چند دهه‌ی گذشته را در خود دارند، نوشته و منتشر می‌شوند. داستان‌هایی بر محور شور جوانی، عشق و سیاست که روایتگر جزئیاتی از ذهن و زبان و زندگی و زمانه‌ای دارد که هرچند روزگاری نوشتن ازآن سخت بود ولی هرچه بیشتر می‌گذریم، هم راحت‌تر می‌شود درباره‌اش نوشت و هم می‌توان دقیق‌تر به همه‌ی جوانبش نظر انداخت. کتاب «جان کندن» یکی از همان داستان‌های عاشقانه‌ی این سال‌هاست که دختر و پسری در گیرودار درس و سیاست و مبارزه، می‌خواهند عشق هم بورزند که به نظر می‌رسد اینها در یک مسیر نیستند، لااقل برای قهرمانان رمان «مهدیس غنی‌زاده». خواندن رمان‌ها و داستان‌هایی با قهرمانان انقلابی چپ که آرمان‌های بزرگی در سر داشته‌اند و همواره خودشان و عشق‌هایشان در تراژدی غوطه‌ور شده‌اند، جذابیت‌های خودش را دارد که فارغ از سوگیری نویسنده‌‌های این داستان‌ها، می‌توان به مثال تجربه‌ای داستانی پیرامون تاریخ عجیبی که بر ما گذشته و چیز چندانی از آن نمی‌دانیم، نگاه کرد، شاید بتوانیم به هر جان کندنی که شده از آن به سلامت عبور کنیم.
کتاب جان کندن
