به اعتقاد حسینی‌مهر نسل جدید تئاتر ایران از میراث و میرات‌داران کهن سرزمینمان در این رشته بسیار دور افتاده‌اند و اطلاع درستی از فرهنگ تئاتری دهه‌های آغازین قرن اخیر که درواقع دهه‌های طلایی تئاتر ایران بودند، ندارند. در همین راستا، او دست به تألیف کتاب «پیشگامان نمایش در ایران» زده است که مجموعه‌ای از آرا و نظرات نسل‌های پیشین تئاتر ایران و حاصل گفت‌وگوهای او با این بزرگان است. حسینی‌مهر روایت‌هایی گوناگون از تجربه‌های صحنه‌ای فعالین حوزه‌ی تئاتر و نحوه‌ی کارشان با اساتید خود را که درواقع نیاکان تئاتر ایران محسوب می‌شوند در این کتاب آورده است.
خاطرات و تجربیات «عطاءالله زاهد» از حضورش در نمایش - اپرت «رستاخیز شهریاران ایران» که یک قرن پیش «میرزاده عشقی» در تهران و شیراز و اصفهان به صحنه برد، عشق نافرجام «سیف‌الدین کرمانشاهی» به «قمرالملوک وزیری» یا ماجرای آتش‌زدن تئاتر سعدی و یا طریق واردشدن زنان بازیگر مثل «ایران دفتری» و «چهره آزاد» و «عصمت صفوی» در گروه اساتید تأثیرگذاری مثل «نصر» و «مهرتاش» و «نوشین» و همینطور نشستن پای صحبت بسیاری از بزرگان تئاتری مثل «اسکویی‌ها» و «جعفری» و «جوانمرد» و «اصغر بیچاره» و «رادی» و بسیاری دیگر، اولین تمرین‌نگاری تئاتر «سعید سلطانپور» و یا آخرین دیدگاه کسانی نظیر «رکن‌الدین خسروی» و «خسرو حکیم‌رابط» و دیگر بزرگان درباره‌ی صحنه‌های تئاتر و زندگی در دیروز و امروز ما، نمونه‌ای از مطالبی است که می‌توان در کتاب «پیشگامان نمایش در ایران» یافت.
کتاب پیشگامان نمایش در ایران
ماهریس
ناصر حسینی مهر
