تا حال حاضر روحیه ی من به خاطر دردهای مداومی که بیماری مزمنم باعث آن شده، افسرده نشده است؛ گاهی حتی بیشتر احساس خوشحالی می کنم و حتی خوشحال تر از زندگی پیشین خود هستم؛ من این اثر بهبودی و استحکام را مدیون چه چیزی هستم؟ مطمئنا نه به همنوعان و دوستانم، چرا که به غیر از چند استثنا، همه ی آن ها در طول این چند سال اخیر خود را صدمه دیده از جانب من نشان داده اند، و از گفتن آن ابایی نداشتند.
شما نسخه ی خطی آخر من را به طور کامل بخوانید دوست عزیز، و از خودتان بپرسید آیا اثری از رنج یا افسردگی در آن دیده می شود یا نه. باور نمی کنم چیزی باشد، و این باور نشانی بر این است که باید قدرتی پنهان در این دیدگاه ها وجود داشته باشد، و مدرکی بر ناتوانی و رخوت که دشمنانم به دنبال آن هستند، وجود ندارد.
جامی(مصدق)
فردریش نیچه
