کتاب سپیده دمان

The Dawn of Day
اندیشه هایی در باب پیش داوری های اخلاقی
کد کتاب : 6346
مترجم :
شابک : 978-964-5620-82-8‏
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 416
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1881
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 10
زودترین زمان ارسال : 5 اردیبهشت

فردریش نیچه از برجسته ترین فیلسوفان قرن نوزدهم

معرفی کتاب سپیده دمان اثر فردریش نیچه

کتاب سپیده دمان، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که اولین بار در سال 1881 به انتشار رسید. جملات قصار و نثر شعرگونه ی نیچه در این کتاب که نشان دهنده ی ظهور فلسفه ی به بلوغ رسیده ی اوست، به تکانه هایی می پردازد که انسان ها را وادار می کنند تا در دین، اخلاقیات، متافیزیک، و هنر به دنبال تسلی باشند. نیچه در کتاب سپیده دمان، فردگرایی شدیدتر و رشد شخصیتی را چاره ی کار می داند، به مسائل اجتماع و خانواده می پردازد و از ضمیرهایی آزاد سخن به میان می آورد که شجاعت رهایی از تبعیضات آرمان گرایانه را دارند. این اثر ارزشمند که با سبک متمایز و گاها متناقض نیچه نوشته شده، تقریبا به همه ی موضوعاتی که در آثار بعدی او مورد بررسی قرار گرفته اند، می پردازد.

کتاب سپیده دمان

فردریش نیچه
فریدریش ویلهلم نیچه، زاده ی 15 اکتبر 1844 و درگذشته ی 25 آگوست 1900، فیلسوف، شاعر، منتقد ادبی، آهنگساز آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود.نیچه در شهر کوچک روکن واقع در لایپزیک پروس به دنیا آمد. او در ابتدا در مدرسه ای عمومی و پس از آن در مدرسه ای خصوصی مشغول به تحصیل شد.نیچه پس از فارغ التحصیلی در سپتامبر 1864، به امید رسیدن به سمت کشیش پروتستان، در دانشگاه بن به تحصیل الهیات و فیلولوژی کلاسیک مشغول شد. نیچه پس از یک ترم تحصیل، به مطالعات الهیاتی خویش پایان داد و ایمان و اعتقادات مسیحی خویش را...
نکوداشت های کتاب سپیده دمان
An essential guide and a fundamental basis for the understanding of the great philosopher and his work.
راهنمایی ضروری و بستری پایه ای برای درک این فیلسوف بزرگ و آثارش.
PhilPapers

A vital assembly of nearly all of Nietzsche's works.
مجموعه ای بسیار مهم از تقریبا همه ی آثار نیچه.
Book Depository

By one of the most important philosophers of the nineteenth century.
اثری نوشته ی یکی از مهم ترین فیلسوفان قرن نوزدهم.
Barnes & Noble

قسمت هایی از کتاب سپیده دمان (لذت متن)
هنگامی که آدمی همچون اندیشه ی روان معمولا در رودخانه ی بزرگ اندیشه و احساس می زید، و حتی رویاهامان در شبانگاه در پی این رودخانه هستند، بدین سان از زندگی تمنای آرامش و سکوت می کند- حال آن که دیگران آن دم که خود را به مراقبه و مکاشفه وامی گذارند، از زندگی خواهان آرامش اند. بر تو و من نیز چنین می رود! ولی چه پروا تو را و مرا از این! پرندگان دیگر پروازی به دوردست تر خواهند کرد: همین بصیرت و پایبندی مان. آن جا که همه چیزی دریاست، دریا، دریا! و آن گاه تا به کجا خواهیم رفت؟

می خواهیم از فراز دریا بگذریم؟ این خواهش عظیم که می خواهیم از فراز دریا بگذریم؟ این خواهش عظیم که ما را از هر لذتی بیش کنار می کند، تا به کجایمان می کشاند؟ چرا بدین سوی و بس، بدان سو که تمامی خورشیدهای انسانیت تا حال فروده اند؟