کتاب آخرین مدل زنده

در"آخرین مدل زنده"، فرانک موبر رابطه‌ای تلخ و پیچیده بین مجسمه‌ساز مشهور آلبرتو جاکومتی و آخرین مدل او، کارولین، را بررسی می‌کند. این روایت کوتاه و در عین حال قدرتمند، خوانندگان را در دنیای صمیمی هنر، وسواس و شکنندگی انسانی غوطه‌ور می‌سازد. کتاب که در سال 2014 منتشر شد، تصویری منحصر به فرد از جاکومتی ارائه می‌دهد که از تصویر سنتی این هنرمند سخت‌گیر فاصله گرفته و آسیب‌پذیری او را از طریق ارتباطش با کارولین آشکار می‌کند.
داستان در پاریس پس از جنگ جهانی دوم، به ویژه در اطراف مونپارناس، جایی که جاکومتی به بارها می‌رود و با زن جوانی به نام کارولین روبه‌رو می‌شود، می‌گذرد. در بیست‌سالگی، زیبایی طبیعی و نگاه فریبنده کارولین به موضوع وسواس جاکومتی تبدیل می‌شود. رابطه آن‌ها از پویایی سنتی هنرمند-مدل فراتر می‌رود و به ارتباطی شدید و تقریبا خفه‌کننده تبدیل می‌شود. کارولین هم مدل و هم الهام‌بخش می‌شود که به طور عمیق در فرآیند خلاقانه جاکومتی گره می‌خورد. روایت متناوب است بین لحظات زندگی مشترک آن‌ها - نشستن در کافه‌های دودآلود، جلسات صمیمی در استودیوی جاکومتی و خانه‌اش در نیس - و بازتاب‌های کارولین پس از مرگ هنرمند در سال 1966. موبر از طریق این لایه‌های حافظه و تفکر امروزی، به بررسی تنش بین هنرمند و مدل عاشقانه می‌پردازد. ویژگی آن چیزی است که نویسنده آن را "عشق سیاه" می‌نامد. نوشته موبر خاطره‌انگیز و غنایی است و فضایی سینمایی خلق می‌کند که دنیای هنر را زنده می‌سازد. نثر او سختی مبارزه خلاقانه جاکومتی را در کنار احساسات ظریفی که زیر ساخت رابطه قرار دارد، در تضاد قرار می‌دهد. کوتاه بودن داستان شدت آن را افزایش می‌دهد و هر صفحه پیچیدگی‌های عاطفی و روان‌شناختی ارتباط شخصیت‌ها را نمایان می‌سازد.
"آخرین مدل زنده" مراقبه‌ای است در مورد هنر، عشق و حافظه. موبر با تمرکز بر رابطه جاکومتی و کارولین، چشم‌اندازی تازه از زندگی و کار هنرمند ارائه می‌دهد و ماهیت زیبایی و نقش مدل در فرآیند خلاقیت را زیر سوال می‌برد. این کتاب با تصویری غم‌انگیز از یک عشق زیبا و غم‌انگیز، خوانندگان را دعوت می‌کند تا پیچیدگی‌های روابط انسانی و تأثیر ماندگار هنر را بر خالق و مخلوق کشف کنند.