ما به شجاعت و قابلیت زنان باور داشتیم. می‌دانستیم که این چنین رویکردی در آینده واجد اهمیت عظیمی خواهد بود." ... امروز، اعزام شما به مأموریت انترناسیونالیستی" یک ضرورت نظامی نیست. بلکه یک ضرورت اخلاقی و معنوی است. یک ضرورت انقلابی است. "فیدل کاسترو خطاب به یگان توپخانه‌ی ضدهوایی زنان در حال اعزام به آنگولا، 1988. در حالی که زحمتکشان کوبا تقریبا شصت سال پیش از این برای سرنگونی یکی از خونین‌ترین دیکتاتوری‌های قاره‌ی آمریکا می‌جنگیدند، ادغام زنان در میان صفوف و رهبری جنبش زیرزمینی 26 ژوئیه و جبهه‌های ارتش شورشی در کوه‌های شرق کوبا یک استثناء نبود. بلکه، جزو لاینفک خط مشی است که رهبری انقلاب برای چندین دهه پیش برده است و در آن زمان تازه داشت شروع می‌شد. کاسترو گفت که "ما در جامعه‌ی طبقاتی‌یی زندگی می‌کردیم که زنان با تبعیض مواجه بودند. جامعه‌ای که باید انقلابی در آن رخ می‌داد، تا طی آن زنان بتوانند قابلیت‌های خود را به منصه‌ی ظهور بگذارند." روایت آن زنان در اینجا آمده است. روایت آنچه کردند و چگونه عمل‌شان آن‌ها را دگردیس کرد، ودر عین‌حال، دنیایشان و مردانی را دگردیس کردند که شانه به شانه‌شان می‌جنگیدند.
کتاب زنان در کوبا
طلایه پرسو
آسلا د لوس سانتوس تامایو
