آسمان خراش را قطع نمی‌توان بارزترین سمبل معماری و شهرسازی جدید دانست. بدون آسمان خراش ها و بدون ابداعات تکنولوژیکی که آنها را ممکن می ساخت اغلب مفاهیم نوینی که در رده‌های اول این قرن به وجود آمد بی معنی خواهد بود. دید رادیانت سیتی لوکوربوزیه که عبارت است از ساختمان های بلند جدا از هم در یک پارک وسیع برای تحقق یافتن بیش از هر چیزی متکی به تکنولوژی آسمان خراشها است.
رویا های بعدی معماران و شهرسازان جدید تا حدود زیادی روی این اصل اساسی بنا نهاده شده بود که برای تامین نیازهای فضایی جمعیت رو به ازدیاد شهرها چاره‌ای به جز رشد عمودی آنها نیست. ایده شهر عمودی را به هیچ وجه نمی توان از تکنولوژی ساختمان آسانسور ستون و سقف های مقاوم و یا از تکنولوژی حمل و نقل حمل و نقل عمومی زیر زمینی و هوایی و یا از رشد افسارگسیخته جمعیت بورس بازی زمین و روابط انسانی جدا کرد. بنابراین آسمانخراش ها به عنوان مشخص در این نماد تجدد از جهات مختلف با زندگی روزانه در هم آمیخته است.
کتاب تجدد، فرا تجدد و پس از آن در شهرسازی
دانشگاه تهران
سیدحسین بحرینی
