شاید سیدعلی صالحی اولین شاعر از این مجموعه باشد که به دلیل لحن خاص گفتار و آیت صمیمیتی که در کلامش بود، از موج ناب برید و در ترازو و تعادلی که میان موج ناب و شعر گفتار ایجاد کرده بود، وزنه ی سنگین اشعارش را به نحوی خودآگاهانه به سمت شعر گفتار چرخاند و با وزنی طبیعی و متناسب و متوازن با گفتار روزمره مردم شهر در تداوم و تکامل شعر گفتار استارت زد. او شعری تکنوپاستورال (شهری ـروستایی) را که قبل از او نمونه ها و نمایه هایی در شعر ایرج میرزا و نصرت رحمانی و فروغ فرخ زاد به دیده می آمد رونمایی کرد. خود شاعر بر این باور است که «ریشه های شعر گفتار به گات های اوستا و کلام حضرت حافظ باز می گردد… شعر فروغ هم شعر گفتار است. محمد حقوقی بر این باور بود که
«سیدعلی صالحی توانست این عطّیه را نام گذاری و تبیین و تفسیر و تثبیت کند و تعمیم دهد»
؛ مثال می زنم :
دنبال دردسر نگرد/ همه چیز درست خواهد شد/ بالاخره انعکاس چاقو را فراموش خواهیم کرد/بالاخره مرغ سحر نیز با ما به میکده خواهد خواند/ بالاخره ما هم روزی/ به دلخواه خود زندگی خواهیم کرد/ حالا بیا برویم تجریش/ هوا محشر است/ یک حرفی با تو دارم/ قدم می زنیم…
کتاب سیدعلی صالحی
نگاه
سید علی صالحی
